Morgunn - 01.06.1926, Qupperneq 17

M0E6UNN
11
liafa eklti skiliíS, að sannleikurinn er lieilagur. ÞaÖ er ekki
eingöngu, að þíi hefir skort þá ínóöurtilfinningu, sem hjúkr-
ar nýfæddum sannleika, sem því nær undantekningarlaust
fæðist í jötu, heldur liafa þeir livað eftir annaö drýgt synd-
ina gegn heilögum anda, meö því að snúa þekkingunni upp í
bölvun fvrir mennina. Jafnvel þekkingin, sannleikurinn,.
getur orðiö vanheilagur, þegar honum er kipt frá því, sem
er insta e'Sli og hjálpræði alls, og það er aö þjóna öllu öðru.
Og þetta er líka grunnhljómurinn í öllum boðskap Krists..
Alt er hégómi, sorgarefni og liármsaga, sem ekki miöar aö
þessu, aö leita síns eigin kjarna í baráttu lífsins til ljóssins.
Fyrir þá sök er fagnaöarerindið kraftur til lijálpræðis. Þaú
skipar lífsmagni manna í ákveðna fylkingu, það setur vit og.
dýpt í alt manns hugsanalíf, það lyftir þrá mannsins út yfir
sjálfan hann, og gerir liann þjón heilags anda lífsins.
Fyrir þessa sök er það, aö eg tel það hiö þriöja verkefni
íslenzku kirkjunnar, sem eg vildi minnast á í dag, að setja
sér það aö markmiði að taka enn á ný forystuna á liendur 1
öllu andlegu lífi þjóöarinnar. Hún liefir gert þaö áður; liún
á að vera færari til þess nú. Markmiöið er að setja innsigli
fagnaðarerindisins á alt gáfnalíf íslenzkra manna. Til þess-
eru 100 andlegrar stéttar menn í landinu að frá þeim berist
einhver innblástur, sem einhverju fái um þaö valdiö, livaða
átt vitsmunalíf og gáfur, sem hér eru innan landssteina, taki..
Sú skylda hvílir enn á heröum lærisveina Jesú, aö þeir skuli
vera salt jarðar. Saltbragðiö er því nrer með öllu horfið úr
því, sem vngri rithöfundar en miðaldra færa þjóöinni. Sam-
bandið milli hugsjóna fagnaöarerindisins og þess, sem meg-
inþorri gáfumanna landsins rita mn stjórnmál, nm hehnspeki-
leg efni, um fræöslumál, er ekki finnanlegt.
Eg veit að þær stundir lcoma vafalaust fvrir ýmsa starfs-
menn íslenzku kirkjunnar, eins og þær koma fyrir oss, sem
erum hennar lærisveinar, og langar til þess að veröa henni
að liði, og eins og þær koma fyrir yöur, sem unnið kristinni
kirkju og viljiö kenni vel, — þær stundir, segi eg, að mönn-
um liggur viö aö örvœnta um aö mikill árangur bljótist ai'