Morgunn - 01.06.1926, Blaðsíða 53

M O R G U N N
47
vel þótt hann hefði sjálfur orðað umræðuefniö, — að við
hefðum átt aS heyja kappræður um spíritismann. sé Jn'í
ekki betur, en aö eg vcröi að beygja mig undir þetta, til þess
að viö ræöum þó báðir um sama málið í kvöld. Það er ógerlegt
fyrir mig að halda áfrani aö ra‘8a um það efni, sem oss var
uppháflega falið að ræöa um, ef mótstööumaður minn kémur
aldrei nálægt því. Ilann kom ekki nálægt því í hinni fyrri
kappræðu olckar. Hann talaöi þá um, livatS kenningar spírit-
ista væru ókristilegar. Þær drægju menn frá kristindóminum
og þær væru andstæðar kenningum Mósebókanna o. s. frv.
Hann talaði aldrei um gagnsemina af því aö rannsalca málið.
Til þess að gera tilraun til þess að meira samræmi kom-
ist í umræöumar, er eg fús til þess aö taka upp málið á þeim
grundvelli, sem liann vill ræða það. Og eg fæ þá ekki séð
annað, en að viö veröum að kappræða um það, hvort kirkj-
unni væri styrkur að því, aö grundvallarkenningar spíritism-
■ans yrðu ofan á í heiminum, og hvort líkindi séu til þess, að
þær verði ofan á.
Mér finst, að við verðum þá fyrst aö gera oss grein fyr-
ir, liverjar eru grundvallarkenningar spíritismans. Þeim má
þjappa saman í tvær aöalsetningar. Onnur er sú, aö inatSurinn
lifi eftir dauöann persónulegu lífi, sem sé beint áframhald af
þessu lífi, og hin er sú, aö þegar sérstök skilyrði séu fyrir
hendi, þá sé liægt að ná sambandi viö þann heim, er fram-
liðnir menn byggja. Um þessa tvo aðalkjarna eru allir spíri-
tistar sammála, og í þessu er fólginn þeirra meginboðskapur.
Og eg 'leyfi mér þess vegha aö taka það fram strax, að í þess-
■ari kappræðu eru mér algjörlega óviðkomandi allslconar firrur,
sem hinir og aðrir mcnn, sem telja sig spíritista, kunna að
lialda fram. Eg tel ástæöu til þess að vekja athygli á þessu
vegna þess, að andstæðingur minn byrjaði í hinni fyrri kapp-
ræöu olckar aö lesa upp úr ritum, sem spíritistar sem heild
mundu télja sér algjörlega óviökomandi. Eg sem spíritisti get.
ekki frekar tekiö ábyrgö á þeim hugmyndum, sem einstakir
menn kunna nð gera sér um þessi efni, heldur en við báðir
ieppendurnir, sem teljum okkur kristna, getum tekiö ábyrgð