Morgunn - 01.06.1926, Síða 42

36
M O R G U N N
hálsmáliö á mér og sviftir mér fram á gólf, og þá var eg
áreiöanlega vakandi og sá á eftir lionum út. En þegar eg fer
að athuga eftir á, var hvalbeinið fyrir hurSinni, sængin og
koddinn fram á gólfi og slitnar tvær tölur af skyrtum mín-
um báðum (úr lérefti og vaömáli) og rifiS út úr báöum
hnappagötum.
Síðan endurtókst þetta nóttina eftir alveg eins, en svo
afréð eg að snúa mér á beddanum og snúa fótum fram aö
dyrum tii að geta betur aöstaöið gagnvart þessum krafti.
Síðan endurtókst það í þriöja sinn, en þá var sá munur á,
aö eg var alveg glaðvakandi. Þá tekur maöurinn hendinni
utan um hægri fótinn á mér og dregur mig þannig fram úr.
rúminu og fram eftir öllu gólfi. Ekki fann eg þó til hand-
arinnar, en fanst eins og kraftur eða straumur verkaði á fót-
inn fyrir neðan liné, og þó raunar um mig allan, en mest á
fótinn. Þegar eg er kominn fram aö dyrum, sé eg þar hval-
heiniö, sem tekið haföi veriö frá af einhverju ókunnu afli,
og var hurðin opin. Þar slepti maöurinn mér, en eg varð
reiöur yfir meöferðinni og henti á eftir honum hvalbeininu,
um leið og hann hvarf út. En síðan dró úr mér allan mátt,
eg kófsvitnaöi og fanst eins og eitthvaö heföi verið tekiö úr
öllum mínum taugum. Þetta gerðist í fullu ljósi, því að á
olíulampanum loprnði, þnr <-ð og var nýkominn upp í. Eftir
þetta svaf eg eltki eirm í búöinni. Engum sagöi eg frá þessu,
nema gamalli konu á Ilrauni, sem Kristín hét, og spurði eg
liana, livort hún kannaöist nokkuð við manninn, og kvaö hún
hann hafa verið formann og hafzt við í húðinni og farist.
Eftir þennan tíma hafa sýnir mínar og dulheyrnir ágerzt
og orðið æ gleggri. Hefi eg getað talað viö verurnar og heyrt
til þeirra og tekið á móti skilaboðum. Sem dæmi er þessi saga:
Haustið 1918 var eg á mótorbátnum „Sindra“ frá Ak-
ureyri. Þá vorum viö á leið frá Akureyri til Seyöisfjaröar
meö fóðursíld. Viö komum við á Raufarhöfn um kvöld og var
þá gott veður, en seinni part nætur lögðum viö af stað aftur
frá Raufarhöfn og var þá farið aö hvessa á suðaustan. Á