Morgunn - 01.06.1926, Qupperneq 45

MORGUNN
39
og lét hana niður í koffort. Eg fletti lienni ekki upp, því aö
af titlinum réð eg það, aö hún mundi ekki vera skemtileg,
>ví aö um þœr mundir las eg ekki annað en skáldsögur og
aðrar skemtibœkur.
Nii liðu nærri því sex ár, og eg var búinn að gleyma
þessu. Þá las eg bók eftir Einar Kvaran, og þar er minst á
þessa bók, sem mér liafði verið vísað á. Ekkert rankaði mig
samt við því, að þessa bók œtti eg. Eg safna frímerkjum, og
eg spyr konuna mína, livort, hún eigi engin frímerki. Ilún
heldur, að svo sé ekki, hún hafi víst klipt þau af og gefið
þau. En svo er það einn dag nokkuru síðar, að eg sé einn af
framliðnum vinum, sem eg sé oft, og liann segir við mig, að
eg skuli leita í rauöa kofortinu. Eg fer þá að ámálga þetta
við konuna mína um frímerldn, og ú| úr því förum við að
leita í rauða kofortinu. Þar er alt myglað, og í því finnum
við nokkur frímerki. Það er áreiðaniegt, að við hefðum aldrei
farið að leita þar að frímerkjum, ef þctta liefði ekki verið
sagt við mig. En við fundum þar meira. Við fundum þar
Hka bókina, sem mér hafði veriö vísað á og eg hafði keypt
fyrir 6 árum. Hún heitir „Mikilvægasta málið í heimi“. Eg
hefi lesið hana síðan, og haft gott af því.
Sumarið 1920 var eg kaupamaður á Haukagili í Ilvítár-
síöu. Þá var það eina nótt, að eg vakna alt í einu og sé þá
Garðar bróður minn standa við rúmið mitt.
„Nú er eg kominn yfir nm,“ segir hann og fer þá.
Eg ligg um stund vakandi og er að hugsa um þetta, en
hugga mig við þaö. að þctta hafi verið draumur, því að eg
geldt að því vísu, að ef þetta liefði borið fyrir mig í völtu,
þá væri bróðir minn dáinn. Eg vissi ekk i annað en að liann
væri Jieill heilsu. Mjög nýlega Jiafði eg fengið bréf frá lion-
um, og þegar hann hafði skrifað það bréf, leið honum vel.
Svo að eg átti sízt von á því, að frétta lát Jians né nein
veikindi á honum. Eg sofnaðí iit frá þessum liugsunum.
Þegar eg vaknaði aftur, mundi eg vel eftir þcssu. En
þá kom yfir mig ókyrð og vanlíðan svo mikil, að eg gat eldd