Morgunn - 01.06.1926, Blaðsíða 112

106
MORGTJNN
þrautir rénuðu að stórum mun. Eftir viku var allur verkur á
förum og upp frá því og alt til þessa dags liefi eg eigi orðiö
hans var.
Var þetta síðasta tilraunin af öllum þeim fjölda, sem eg
hafði reynt, og hún hefir dugað.
Brautarholti í Vestm.eyjmn, 12.—4.— ’26.
Vitundarvottar að undirskrift:
Jón Jónsson.
Kristjana Jóhannsdóttir, Guðríöur Bjarnadóttir, s. st.
Ailis. Höfundur ofanritaös vottorös sagði mér, aö svo
sárviökvæmt heföi líkþornið verið, aö eigi heföi hann þoraö að
komið væri nærri veiku tánni og taka varð hann af sér skóinn
í hvert sinn og hann settist niður. Nú segist, liann þola, aö
stigið sé ofan á fótinn, án þess aö kenna meir til í einni
tánni en annari. Aö þessum orðmn hans eru vitni.
Hallgr. Jónasson.
8.
<S'agt til manns, sem miðillinn þekti ekki.
Seint í síðastliðnmn mánuöi baö Ólöf Ólafsdóttir, kona
Agústs kennara í Baldursliaga, Guðrúnu Guömundsdóttur að
leita sér bótar hjá Friðrik, stjórnanda sínum, á lasleika, sem
liún haföi fundiö til um tíma. Liöu svo nokkrir dagar, aö hún
varö engra breytinga vör á lieilsu sinni. Jnti hún þá Guö-
rúnu eftir, hvað Friðrik liefði sagt um sig. Þá segir Guö-
rún: „Vel á minst, Friðrik sagði mér, aö hann lieföi ekki
komist inn í húsið til ykkar fyrir iionum B.*) Ilann liafi
komið í húsið tvisvar um þetta leyti og fyrir því, sem hann
hafi skiliö eftir, hafi liann (Friörik) eigi komist inn.“
Guðrún sagöist aldrei hafa mann þennan heyrt né séð
og því síður vitað um neinar komur lians í áminst liús.
Spuröi hún mann sinn, hvort hann kannaðist viö þennan
mann, og kvaöst hann aldrei hafa heyrt hann nefndan. (Sjá
vfirlýsingu hans að neðan).
Það merkilega við þetta er nú samt það, að við undir-
rituð könnuöumst vel viö þetta mannsnafn og eiganda þess.
Stóð þaö og heima, aö á þessum tíma liafði einmitt maður
*) Friörik nefndi fult nafn mannsins og fööurnafn, þött réttara
]>yki, að Jiirta það eigi.