Morgunn - 01.06.1928, Qupperneq 15

MOKGUNN
9
hluttakandi í henni? Að því stefndi hinn látni einnig
með öllum sínum krafti og mælslcu og góðu hæfileikum,
sem Guð hafði gefið honum. Hann vildi láta hina nýju
reynslu svifta burt hinni köldu þoku efnishyggjunnar og
efasemdanna, svo að kennast mætti ,,í lofti klukkuhljóð
frá æðri heimum.“ —
Mörg og mikil voru verkefnin, sem Haraldur pró-
fessor fékst við. Á eg þar jafnt við hin viðurkendu vís-
indastörf hans við þýðingu Gamla-testmentisins, sem
seint mun fyrnast, við kenslu hans og önnur störf í Há-
skóla vorum, við prédikunarstarfsemi hans, ritstörf, fyr-
irlestrahald, og við afskifti hans af margvíslegum mál-
efnum og félagsskap. En um öll þessi viðfangsefni mátti
hið sama segja, að séra Haraldur gaf sig að þeim með
áhuga. Hann var aldrei hálfvolgur, heldur brennandi í
andanum og vildi þjóna drotni með því að efla hið fagra,
sanna og góða. Vegna þessa hafði hann svo mikil áhrif
með starfsemi sinni, náði til fjöldans, og er nú saknað
af ótalmörgum mönnum af öllum stéttum úti um alt land.
Um slíka starfsæfi hefir vitur maður sagt: „Milcil
starfsemi fyrir mikil markmiö gjörir mannsæfina far-
sælasta.“
Séra Haraldur naut þeirrar gleði að vinna mikils-
verð vísindaafrek og sjá margvíslegan árangur af störf-
um sínum, og hlotnaðist sú mikla hamingja að fá hin
beztú tækifæri til að vinna að áhugamálum sínum og
berjast fyrir þeim málefnum, sem tóku hug hans allan,
°g sjá aðra hrífast með og verða heita.
Mestur hygg eg þó að fögnuður hans hafi verið yfir
l’ví að geta orðið samverkamaður Guðs að gleði annara.
Enda naut hann þeirrar hamingju í ríkum mæli. ]iví að
hann hafði opin augu fyrir böli jarðlífsins og hafði ein-
læga samúð með öllum sorgarbörnum, sem til hans leit-
uðu. Og ]iau munu hafa verið næsta mörg. T>egar 1914
segist hann hafa „séð svo mikið af sorg og hörmungum
]æssa jarðneska lífs,“ að sér finnist full ástæða til þess að