Morgunn - 01.06.1943, Síða 76

70
MORGUNN
litla stjórn á sér. Við náðum ekki nema litlu frá honum í
einu, en eftir þrjá eða fjóra fundi tókst okkur að ná þessu
saman: Fyrir þrjátíu árum hefði hann haft skóviðgerðar-
stofu. Honum þætti leitt, að peningar lægju einhvers stað-
ar ónotaðir, það væri nær, að þeir yrðu einhverjum til
gagns. Okkur fór að þykja þetta skemmtilegt. Að lokum
var okkur sagt, að ef við færum í svefnherbergið, sem
lægi aftast í húsinu, myndum við komast að raun um, að
í eldstæðinu væru tvær múrsteinshellur lausar og á bak
við þær myndum við finna tinkassa. Við vorum ekki sein
á okkur að fara að leita. Kassann fundum við og í honum
voru, að mig minnir, 163 átján krónu gullpeningar. Enga
ættingja þessa manns reyndist unnt að finna, og mér er
kunnugt um, að Billingsley notaði þessa peninga til að
opna fallega kjötsölubúð í nágrenninu.
Á fyrstu rannsóknaárum mínum í Cardiff naut ég mik-
illar aðstoðar frá bókhaldara einum, að nafni F. B. Chad-
wiek, sem var ákaflega slunginn reikningsmaður. Síðan
fluttist ég til Bristol. Ég var dag nokkurn að lesa tíma-
ritið „Tveir heimar“ og hljóp fljótlega yfir fréttadálkinn
frá Cardiff. Þar sá ég þess getið, að F. B. Chadwick hafði
flutt erindi á fundi einum síðast liðinn sunnudag. Af þessu
hefði ég getað ályktað, að Chadwick væri í fullu fjöri að
starfi sínu. Laugardagsnóttina vaknaði ég við það, að
einhver lagði hönd sína á öxl mér. Ég var tæplega glað-
vaknaður og sagði: „Hvað er þetta, hvað skyldi klukkan
vera?“ Samstundis sá ég Chadwick standa við rúmgafl-
inn. „Hvað er klukkan?" spurði ég. Ég sá hann taka úr
upp úr vasa sínum, hann benti á það og sagði: „Ég er bú-
inn að vera!“ Ég fór fram úr rúminu og vakti föður minn.
Klukkan var 2,30 um nóttina. Síðar komst ég að raun um,
að Chadwick hafði andazt einni klukkustund áður en hann
birtist mér.
Svipað atvik kom fyrir mig árið 1911, meðan ég var að
flytja erindi á samkomu í Sheffield. Tveim árum áður
hafði faðir minn fengið heilablóðfall og lá síðan máttlaus