Morgunn - 01.06.1943, Qupperneq 81

MORGUNN
75
um jólin ætla ég í heimsókn til hennar“, sagði ég. En þá
kom önnur orðsending frá honum: „Ef þig langar til að
sjá hana, þá farðu tafarlaust. Hún er að flytjast yfir til
okkar. Allt er til reiðu og við erum að bíða eftir henni“.
Móðir mín var áttræð, en mjög ern og hraust. Hún var
stödd í Warwickshire, hafði farið þangað í heimsókn. Ég
skrifaði bróður mínum tafarlaust og spurði hann, hvaða
ráðstafanir ætti að gera, ef móðir okkar dæi í Warwick-
shire. Bróðir minn svaraði mér óðara, og sagðist mundu
annast það, ef til kæmi. Orðsendingin kom til mín á þriðju-
dagskveldi, eins og áður segir. Á laugardaginn fór ég með
lestinni til að heimsækja móður mína og ég kom á áfanga-
staðinn nógu snemma til þess að snæða með henni mið-
degisverð. Hún var þá svo hress, að hún borðaði meira en
ég. Þótt komið væri að septemberlokum, var dagurinn
yndislega mildur og fagur. Við gengum saman fjögurra
mílna veg niður í sveitina, fram og til baka, og móðir mín
var sérstaklega frísk og dugleg. Klukkan hálf níu um
kvöldið fór ég af stað til Droitwich. Aðfaranótt miðviku-
dagsins um kl. 3 vaknaði ég af svefni. Móðir mín stóð við
rúm mitt, hún brosti svo, að allt andlit hennar ljómaði
beinlínis. Þegar ég kom niður um morguninn, sagði hús-
móðirin við mig: „Það var spurt um yður í símanum og
þér eruð beðnir um að hringja til Blackheath“. „Móðir
mín er önduð“, sagði ég. „Hvernig vitið þér það?“ spurði
húsmóðirin. „Hún kom í svefnherbergið til mín í nótt. Ég
veit þetta, það liggur ekki á að sírna, ég ætla að borða
morgunverðinn minn fyrst“. Þá hringdi ég og náði í syst-
ur mína. „Hvenær gerðist það?“ spurði ég. „Rétt eftir
kl. 2“, svaraði systir mín. Þannig hafði hún komið til mín
tæpri klukkustund eftir að hún var orðin laus. Vegna þess,
sem ég hafði skrifað bróður mínum, var allt til reiðu, og
þegar næsta mánudag fór ég til Bristol, til að vera við út-
för hennar. Eftir útförina sátum við systkinin saman við
ari.ninn og töluðum saman um liðna tíma. Þá fór elzta
systir mín að barma sér og sagði: „Ég sakna hennar mest“.