Morgunn - 01.06.1943, Síða 97

MORGUNN
91
um, að deyjandi fólk var búið að sjá inn í næsta tilveru-
sviðið, áður en það var horfið af þessu jarðneska sviði.
Þannig var það um Dennis Bradley, mjög þekktan sál-
arrannsóknamann. Á andlátsaugnablikinu reis hann
skyndilega upp í ruminu, andlit hans ljómaði og hann
kallaði: „Sleppið mér! Nú er ég búinn að sjá það!“ Eng-
inn maður, sem hefir fengið skyndisýn inn í annan heim,
er fús á að hverfa til þessa heims aftur. Og þó —, ef vér
megum trúa andaleiðtogunum, er eitt augnablik þessarar
gráu, jarðnesku veraldar virði heillar aldar í himnaríki
fyrir reynslu og þróun sálarinnar.
Hinn frábæri enski miðill, Rosemary, sem með sam-
bandi sínu við Forn-Egypta hefir vakið botnlausa undrun
sumra sérfræðinganna um Forn-Egyptaland, hefir marg
sinnis lýst því, þegar hún er að vakna úr transinum, hve
hræðilegt það sé, að koma aftur frá ósýnilega heiminum
til þessarar dapurlegu jarðar. „Ég þoli þetta ekki!“ hefir
hún þá stundum heyrzt segja. Ég hefi oft setið fundina
með henni ásamt dr. Frederick H. Wood, sem birt hefir
skýrslurnar um fundina, og við höfum orðið lostnir undr-
un yfir tregðu hennar til að hverfa til jarðneska líkamans
aftur. Staðhæfing hennar um lífsskilyrðin í andaheimin-
um eru mjög merkilegar, en að svo miklu leyti, sem mér
er kunnugt er hún, að fráskildum dr. Wood og mér, eina
lifandi manneskjan á jörðunni, sem hefir heyrt Forn-
egyptsku talaða og veit hvernig hún var raunverulega
borin fram. 27. júní, 1934, talaði Lady Nona, af vörum
Rosemary, við mig á glæsilegri, leikandi egyptsku og með
fögrum hreim, og á ensku, í viðurvist tólf votta.
Það er auðvitað mál, að þýðingarmestu upplýsingarnar
um lífið á andasviðunum koma frá hinum framliðnu
sjálfum. Og það er eftirtektarvert, að því nær öllum þess-
um lýsingum ber saman í aðalatriðunum.
Menn gera sér flestir óhemjulega rangar hugmyndir
um, hvernig það er að deyja. Menn halda að það sé því
nær allt af örðugt og oftast jafnvel hræðilegt.