Morgunn - 01.12.1952, Blaðsíða 21

MORGUNN 99
en þaðan sem hún stóð, gat hún ekki myndað högg þetta.
Ekki fundum við neitt, sem kastað hefði verið.
Eftir að fólk þetta var komið til baðstofu, var kastað
bjórakippu yfir þil það, er aðskilur eldhús og bæjardyr.
Vorum við Björn þá í baðstofudyrum, og hlupum strax
fram, en urðum einskis varir.
Litlu síðar kastaðist kanna af borði í frambaðstofu,
2—3 álnir fram á gólfið, og fór smátt.
Var þá hvorki hægt að kenna ketti eða nokkrum manni
um.
Einnig var kastað bramaflösku, kúskel og ýmsu fleira,
en alltaf með nokkru millibili.
Enginn, sem inni var, þó að baðstofan væri full af fólki,
gat séð nokkurn mann í sambandi við hreyfingar þessar.
Þegar fólkið fór heim, var farið að dimma. Var þá kast-
uð kassa úr eldhúsinu, á jafn óskiljanlegan hátt og áður.
Um kvöldið á vökunni kom Þorsteinn Þórarinsson frá
Eal, og litlu síðar þeir Þorlákur Stefánsson frá Dal, Jó-
hannes Árnason frá Gunnarsstöðum, Halldór Benediktsson
frá Hallgilsstöðum og Stefán Guðmundsson frá Gunnars-
stöðum.
Sáu þeir allir eitthvað, er þeir ekki skildu. Tveir af þeim
sáu vatnsfötu kastast af bekk í eldhúsi niður á gólf.
Þeir gengu á eftir Ragnheiði fram í búr, og var hún rétt
komin framhjá bekknum, sem fatan stóð á, er hún kast-
aðist á gólfið. Þeir segja, að hugsanlegt sé að Ragnheiður
hafi kippt í fötuna um leið og hún gekk þar hjá, en til
Þess hefði þurft mikið snarræði, og ekki sáu þeir heldur
nein merki til þess.
Líka sáum við Þorsteinn, við sátum við húsdyrnar, en
Eagnheiður var í húsinu með barn á handlegg, að borðið,
Sem á stóð kaffibolli, brauðdiskur, rjómaker og sykur-
diskur, var að velta um. En hún gat þá komið nógu fljótt
því til að verja leirtauið broti.
Þá sáu þeir Stefán og Halldór, þeir voru staddir í fjósi
ásamt fimm öðrum, að fjóspotturinn, sem fyrr er nefndur,