Morgunn - 01.12.1952, Blaðsíða 52

130
MORGUNN
Nú kemur mér þessi gamli draumur í hug, er ég missi
elsku drenginn minn árið 1952.
Enn dreymdi mig í vor, að fyrir mig væri lagður stór,
blár dúkur. Ég virti fyrir mér dúkinn og undraðist að
hann var alsettur með tölustöfunum J/8. Ekki skildi ég
þetta þá, og draumurinn varð ekki lengri. Ég þykist skilja
drauminn nú, er drengurinn minn deyr 48 ára gamall.
Frænka mín, frú Torfhildur Hólm skáldkona, dó úr
spönsku veikinni 1918. Skömmu áður en veikin kom
dreymdi mig undarlega. Ég þóttist sjá mikinn mannfjölda
stefna upp hæð, en fólkið var allt gegnsætt augum mín-
um, svo að ég sá innyfli þess og alla líffærastarfsemi.
Undraðist ég og þóttist segja við sjálfa mig: svona starfa
þá líffærin í fólkinu, það er nógu fróðlegt að fá að sjá
þetta. Meðal þeirra efstu í fylkingunni sá ég frænku mína.
Var hún mér gegnsæ eins og hinir, en samt sá ég að hún
var klædd í náttkjól. Var náttkjóll þessi litinn og gamall
og þekkti ég hann. Þóttist ég þá segja við sjálfa mig: Æ,
hvað er leitt að hún skuli vera í þessum náttkjóli, þegar
hún er innan um svo marga ókunnuga. Var draumurinn
ekki lengri.
Spánska veikin kom. Frú Hólm veiktist og dó, og kom
þegar drep í líkið, svo að læknirinn skipaði að láta hana
tafarlaust í zínkkistu. Var það gert. En án minnar vitund-
ar fyrr en um seinan var hún lögð í kistuna í gamla,
slitna náttkjólnum, sem ég sá hana í í drauminum nokkuru
áður.
Kristín Björnsdóttir er greind kona og merk í tali,
ólíkleg til þess að fara með fleipur um eitt eða annað,
ekki sízt yfir líki einkasonarins, sem hún unni mikið.
Reykjavík, 9. sept. 1952.
Jón Auðuns.