Morgunn - 01.12.1952, Qupperneq 28

106
MORGUNN
um leiðum og um lönd, sem oss eru ókunn, undir hand-
leiðslu hans, sem gleymir engri mannssál og er að leiða
allt líf að markmiðum, sem vér greinum heldur engan
veginn til fulls.
En hvað vitum vér þá um Natanael? Auk þess, sem
guðspjallsfrásagan greinir, ekkert annað en það, að Jó-
hannesarguðspjall segir oss, að hann hafi verið einn læri-
sveinanna sjö, sem Kristur birtist upprisinn við Tíberías-
vatnið. Þar á hann hina síðustu jarðneska samfundi við
Jesú, en guðspjall þessa dags greinir frá því, er fundum
þeirra bar saman í fyrsta sinn.
Jesús hefur unnið Filippus frá Betsaida á mál sitt, en
hann gengur rakleiðis á fund Natanaels, sem virðist hafa
verið vinur hans, og segir honum fagnandi, að hann hafi
fundið mannkynslausnarann, sem Móse og spámennirnir
hafi ritað um og boðað að fæðast mundi.
En Natanael er ekkert ginkeyptur við slíkum fullyrð-
ingum, hann ætlar ekki að láta sannfærast af neinu, sem
ekki hafi við full rök að styðjast, og spyr kuldalega: „Get-
ur nokkuð gott verið frá Nazaret?" En Filippus er ekki
heldur nokkur heimskingi, hann veit fyrir fram, að rök-
ræðumar enda oft í einskisverðum stælum, en hann trúir
staðreyndunum og segir við Natanael: „Kom þú og sjá!“
Þeir fara saman vinirnir tveir á fund Jesú, en Natanael
fer sannfærður af þeim fundi.
Af hverju sannfærðist hann? Hann sannfærðist af dular-
gáfu Jesú, hæfileika, sem nú á tímum er kallaður fjarsýnis-
gáfa og er í því fólginn, að menn geta skynjað, oftast að-
eins séð, en stundum einnig heyrt, það, sem í fjarlægð er
að gerast. Fjölmörg dæmi þess eru til fram á þennan dag,
þau hafa víða um lönd varðveitzt í þjóðsögum og miður
áreiðanlegum helgisögum, en það er fyrst eftir að sálar-
rannsóknir nútímans koma til sögunnar, að farið er að
vottfesta þau og gera þau þann veg fyllilega trúverðug.
Þó vitum vér ekki með nokkurri vissu, hvernig þessi dular-
fulli hæfileiki starfar. Stundum virðist svo sem eitthvert