Morgunn - 01.12.1952, Síða 39

MORGUNN
117
Ef vér förum svo næst að velta fyrir oss, hvernig sál
rnannsins, eða einhverju hugsanlega skyni gæddu líffæri,
megi takast að greina atburði handan við afmarkað skyn-
svið líkamlegra skynhæfileika, óháð tíma og rúmi, verður
viðfangsefnið jafnvel enn torleystara. Vér virðumst þá
vera komnir yfir á einhvers konar millistig vitundarlífsins,
ar vísindin vita ekki hin minnstu deili á, og bollaleggjum
um aðferðir þær, sem vitundin kunni að nota handan við
jarðneskan skynheim vorn. Ég fæ enga sennilegri skýr-
ingartilgátu fundið til skýringar á þessu heldur en þá, að
fallast á að sál mannsins eða vitund hans sé búin einhvers
konar geislarænni starfsorku, en sálarrannsóknafélag vort
hafnar þátttöku í umræðum um slíka tilgátu, af því að
það haldi starfsemi sinni innan vísindalegra rannsóknar-
aðferða. En þess konar starfsaðferðir hljóta að torvelda
og stöðva allar framfarir í rannsóknum á þessu sviði.
Sannleikurinn er þó sá, að vér skynjum umhverfi vort
gegnum tæki, er nema öldutíðni frá því, er þar gerist og
fyrir oss ber. Orkusveiflur berast út frá öllu því, er lifir,
og næsta undarlegt væri það, ef ekki mætti skýra orsök
hugsanaflutningsins út frá þessari forsendu. Hin langa
reynsla mín af sambandi við hið ósýnilega hefur fært mér
heim sanninn um að slíkur hugsanaflutningur gerist með
oæsta svipuðum hætti og einkennir útvarpið. Eg á ekki
hér við orkuöldur heilastarfseminnar. Heilinn er nú ekki
lengur talinn vera aðsetur skynseminnar eða uppspretta
hennar. Hann er ekki annað en eins konar spennibreyti-
stöð, tæki, sem veitir sérstökum rafmagnsöldum móttöku.
hær berast til heilans frá sjálfstæðum gjöranda. Það er
talað um sál eða vitund. Sannur vísindamaður nútímans
viðurkennir að vísindin séu takmörkunum háð í leitinni
að sannleikanum, hann veit, að í vandasömustu og ná-
kvæmustu viðfangsefnunum, tilraunum þeim er hann ger-
lr» að þvert á móti vilja sínum og óvitað hefur tilrauna-
maðurinn óbein áhrif á sjálfa tilraunina og fær ekki öðlazt
fullnægjandi þekkingu á sannleiksatriðinu, sem hann leitar