Morgunn - 01.12.1952, Síða 54

132
MORGUNN
sem mér þótti vera Hallgrímur Pétursson. Hann mun hafa
verið utanbúðarmaður — sumir segja púlsmaður — í
Keflavík, við verzlun Dana þar, áður en hann gerðist
prestur á Hvalsnesi.
Mér fannst hann koma fast að mér, taka alúðlega í hönd
mína og segja: „Ég þakka þér fyrir.“ Ætlaði ég þá að
hafa nánara tal af honum, en hann sneri sér brátt undan,
fór niður brekkuna, en leit til mín blíðlega við og við, þar
til brekkuna þraut, og hvarf hann mér sýnum.
Að útliti var hann stór maður vexti, en óliðlega vaxinn.
Skegg hafði hann á vörum og höku, er náði langt upp á
vangana, nefið var stórt og lítið eitt bogið, og roði var í
kinnum. Yfirbragðið var hýrlegt, en þó alvarlegt. Hann
var klæddur dökkum fötum. Úlpan, sem hann bar yzt
klæða, náði niður á læri og fór illa.
Við samanburð má sjá, að draummyndin er ekki ná-
kvæmlega eins og uppdráttur sá, sem til er af Hallgrími.
Vorið 1915 kom ég að Grund í Skorrardal og sat þar
héraðsfund presta úr Borgarfjarðarprófastsdæmi, að boði
þeirra. Þar bar ég fram tillögu um, að reist yrði vegleg
kirkja í Saurbæ á Hvalfjarðarströnd, til minningar um
sálmaskáldið Hallgrím Pétursson, og skyldi kirkjan reist
yfir gröf hans, ef þess væri kostur. Ætlun mín var sú, að
söfnun færi fram — sem líka varð — á meðal trúaðra
manna víðs vegar um landið.
Hér er rétt frá skýrt um fyrstu tildrög til stofnunar
Hallgrímskirkju í Saurbæ.
Friðrik Bjarnason.