Morgunn - 01.12.1952, Síða 65

MORGUNN
143
lífi konunnar, þar sem þetta gat ekki verið tekið úr huga
frúarinnar, sem ókunn sat þennan fund. Enginn annar,
sem fundinn sat, hafði þekkt látnu konuna, og mjög ósenni-
iegt að vitneskja um hið snögga andlát hennar langt úti
á landi hafi borizt nokkurum, sem fundinn sat, þar sem
eina konan kunnug henni á fundinum hafði enga hugmynd
Um andlát hennar og rengdi mjög að þetta gæti verið rétt,
Þegar hún gekk af fundinum.
Mörgum mun þykja þetta fullnægjandi sönnun, en ekki
beim, sem strangastar kröfur gera. Þeir munu benda á,
að hugsun geti borizt að öðrum leiðum en um hin venju-
legu skynfæri manna, og að miðillinn í dásvefninum kunni
að hafa getað gripið fréttina um andlát hennar frá vinum
hennar, sem andlát hennar var orðið kunnugt, þótt enginn
beirra væri á miðilsfundinum. Einnig sé ekki óhugsandi,
að í andlátinu hafi sjálf hin deyjandi kona sent frá sér
hugsun, sem borizt hafi í vitund hins sofandi miðils. Enn
munu þeir segja, að ekki sé full sönnun til fyrir því, að
enginn viðstaddur kunni beinlínis að hafa heyrt fregnina,
þótt ýmsum nánustu vinum látnu konunnar hér í Reykja-
vík hafi enn verið ókunnugt andlát hennar, þegar miðils-
fundurinn var haldinn.
Ég er ekki að segja frá neinu einsdæmi, en ég er að segja
frá nokkuð skýru dæmi þess, hve erfitt er að fá sannanir
fyrii’ framhaldslífinu, sem nægja hinum kröfuhörðustu
^uönnum.
Prá mínu sjónarmiði er hið merkasta í þessu atriði ekki
bað, að þarna kemur fram óvænt upplýsing um lát fjar-
lægrar konu, heldur hitt, að röddin, sem af vörum miðils-
lr>s mælir, snýr sér óðara að eina fundargestinum, sem
tótna konan hafði þekkt, og segir að látna konan þekki
hana og komi beinlínis til hennar. Um vináttusamband
þeirra tveggja gat engum hinna, sem fundinn sátu, verið
kunnugt, nema systur frúarinnar. Og þessu er haldið fast
að ókunnu frúnni áður en nafn hinnar látnu konu er nefnt
°g vinkonu hennar, hina jarðnesku, gat rennt í það nokk-