Morgunn - 01.06.1959, Síða 16

10
MOEGUNN
fólk hans var allt mjög heittrúað á kaþólska vísu; og þar
eð hinn ungi læknir var búinn að glata trú sinni og var
eindreginn efnishyggjumaður, gat hann ekki hugsað sér
að sigla undir fölsku flaggi. Hann vildi heldur treysta
á eigin krafta til þess að koma sér áfram og hafnaði því
boði fjölskyldunnar í London.
Sir Arthur var mikill vexti, afburða karlmenni og
feikna mikill íþróttamaður, ekki aðeins í æsku, heldur
einnig fram á gamalsaldur. Til gamans vil ég geta þess
hér, að hann var einn fyrsti Englendingurinn, sem fékk
áhuga fyrir skíðaíþróttinni. Þegar hann var á fertugs-
aldri, fór hann með konu sína, er þjáðist af berklaveiki,
til Sviss, henni til heilsubótar. Kynntist hann þá hinni
dásamlegu skíðaíþrótt, sem nú hefir breiðst út, allsstaðar
þar sem tök eru á að iðka hana. Hóf hann sjálfur
skíðagöngur, og lét ekki á sér standa, að hvetja landa
sína til þess að gjöra slíkt hið sama. Áður höfðu Eng-
lendingar ferðast mikið til Sviss á sumrin, en nú byrj-
uðu þeir einnig að flykkjast þangað á vetrum til þess að
stunda vetraríþróttir.
Er Sir Arthur hóf læknisstörf settist hann að í South-
sea, öllum ókunnur. Var hann í mestu vandræðum með
að útvega sér húsnæði og lækningaáhöld, því að hann
varð að byrja bókstaflega mcð tvær hendur tómar. Hann
fékk lítið að gjöra og fór þá að reyna að skrifa smá-
sögur og senda tímaritum, því að hann hafði alltaf haft
löngun til þess að skrifa; enda höfðu allskonar listrænir
hæfileikar verið ríkir í ætt hans.
Fyrstu sögur hans um Sherlock Holmes vöktu þegar
feikna athygli og urðu svo vinsælar, að hann var bein-
línis þvingaður til þess að skrifa liverja söguna eftir
aðra. Var hann seinast orðinn svo leiður á þeim Sher-
lock Holmes og Dr. Watson, að hann ákvað loks að láta
Sherlock I-Iolmes bíða bana á þann hátt að hann lét sögu-
hetjuna hrapa fram af klettasnös í Sviss. Hann langaði
til þess að snúa sér að allt öðrum viðfangsefnum bók-