Morgunn - 01.06.1959, Qupperneq 23

MORGUNN
17
Afríku, og þar endurtók sama sagan sig. Síðan lá leiðin
til Bandaríkjanna og Canada, og er talið, að þar hafi
250,000 manns hlýtt á fyrirlestra Conan Doyles. Auk
þess ritaði hann bækur um ferðir sínar, sem hann kall-
aði „Ástralska æfintýrið mitt“, „Suður-Afríku ævintýrið
mitt“ o. s. frv. 1 fjórtán ár hélt hann áfram að starfa
fyrir málefnið.
Conan Doyle var tæplega sextugur, þegar hann hóf
þennan lokaþátt ævi sinnar, og auðvitað voru þessi erf-
iðu ferðalög og hið þrotlausa starf lýjandi fyrir mann á
hans aldri. En hann lét það ekki á sig fá, og lét aldrei
neinn bilbug á sér finna. Þegar hann fór að nálgast sjö-
tugt, fóru læknar hans að vara hann við að leggja svona
mikið á sig. Það hafði engin áhrif. Eina ferð tók hann
sér um það leyti á hendur til Norðurlanda. Var honum
mjög vel tekið, einkum í Svíþjóð. í Stokkhólmi talaði
hann í útvarp.
Conan Doyle hafði lofað að vera kominn aftur til Lon-
don fyrir vopnahlésdaginn 11. nóv, til þess að tala á
samkomu í Albert Hall um morguninn og í Queenshall
um kvöldið, en þetta eru tveir stærstu samkomusalirnir
í London. En allt í einu biluðu kraftar hans, sem hlotið
hafði gælunafnið „góði rismn“. Það var hjartað, sem var
að gefast upp. Hann var borinn frá lestinni, þegar hún
kom til London og farið með hann í íbúð hans þar.
Árangurslaust vöruðu læknamir hann við því, að það
gæti verið sjálfsmorðstilraun fyrir hann að reyna að
halda ræður nú, eins og ástatt væri um heilsu hans. En
eins og svo oft áður vildi hann ekki gefast upp. Það var
ekki aðeins, að hann hefði gefið loforð, sem yrði að
halda, heldur var hér um að ræða minningarathöfn um
þá föllnu úr heimsstyrjöldinni.
Nokkrum dögum seinna, þegar 11. nóv. rann upp, hélt
hann sína fyrirhuguðu ræðu í Albert Hall, og um kvöldið
í Queens Hall. Það var erfiðleikum bundið, og hann var
dálítið óstöðugur á fótunum. Er hann hafði lokið ræðu