Morgunn - 01.06.1959, Qupperneq 45

MORGUNN
39
þess er gætt, að starfsbróðir hans í réttinum skrifaði
síðar hr. Hutton, lögfræðingi, að sjálfur hefði hann séð
í réttinum barnsmynd eins og þá, sem Fairbarn lýsti yfir
að hafa séð, og að hann hefði haft á tilfinningunni ein-
hverja ógn, sem hann gæti ekki gert sér grein fyrir, með-
an á réttarhöldunum hefði staðið. Sakborningarnir hlutu
báðir líflátsdóm.
Hér eru staðreyndirnar studdar af vitnisburði merkra
manna, sem ekki er unnt að gruna um ósannindi. Mér
er örðugt að sjá, hvernig er unnt að sanna mál betur en
hér var gert. Ég sé ekki að komið verði við neinum efa-
semdum um þetta mál, og mér finnst, að þetta eina mál
ætti að nægja til þess að sanna hverjum hleypidóma-
lausum manni, að einstaklingslífið heldur áfram, þótt
það hverfi inn fyrir tjaldið, sem aðskilur lifendur og
látna.
Hverjar niðurstöður draga sálrænu vísindin af þessum
staðreyndum?
í fyrsta lagi þá, að malarinn hafi verið stórmikill
miðill. Það er að segja, að út frá honum hafi streymt
það fágæta efni, sem gerir framliðnum manni unnt að
verða oss sýnilegur, eins og loftsteinninn verður oss
sýnilegur við það að fara í gegn um gufuhvolfið, sem
umlykur jörðina. Ég endurtek, að þetta er sjaldgæfur
hæfileiki með mönnunum, og þarna virðist malarinn ekki
hafa vitað, að hann var gæddur honum, þótt ég geri
hinsvegar ráð fyrir því, að malarinn hat'i oft orðið fyrir
annarri sálrænni reynslu, sem ekki hafi verið eins áber-
andi. Þetta er ástæða þess, að látna konan gat ekki birtzt
dómurunum sjálfum, heldur varð að nota malarann sem
millilið. Andi konunnar kann að hafa verið nokkurn tíma
að leita, unz hann fann miðilinn, eins og Davies undir-
foringi, í sögunni hér á undan, varð að leita í tíu mán-
uði, unz liann fann manninn, sem gæddur var þeim sál-
vænu hæfileikum, sem hann gat notað til þess að koma
óskum sínum á framfæri við jarðneska menn. öll lúta