Morgunn - 01.06.1959, Qupperneq 66

60
MORGUNN
Þrátt fyrir þetta er þó enn til — og einnig hér á landi
margir, sem ekki trúa á framhald lífs og samband við
framliðna vini, eða láta sér þau mál í léttu rúmi liggja
og hugsa sjaldan um þau. Þannig hefur þetta verið á öll-
um tímum. En þessi afstaða er mönnum sjálfum verst.
Trú okkar eða vantrú breytir að sjálfsögðu engu um
það, hvort við lifum eftir dauðann eða ekki. Ef fram-
haldslífið er á annað borð staðreynd, þá verður henni
ekki breytt, hvort sem við skammsýnir menn, viðurkenn-
um hana eða ekki. En fyrir okkur skiptir það aftur á
móti höfuðmáli að viðurkenna jafnan staðreyndir og
haga lífi okkar í samræmi við þær. Það er bæði vonlaus
barátta og okkur sjálfum háskaleg, að berja þar af þráa
og tregðu höfðinu við steininn. Það er höfuðið, sem við
það líður en ekki steinninn. Og þessi afstaða er því óvit-
urlegri og háskameiri, sem staðreyndin er þýðingarmeiri
og nátengdari lífi okkar. Og er nokkuð öllu þýðingar-
meira fyrir viðhorf okkar til þessa stutta og stopula
jarðlífs og allt mat okkar á gildi þess og gæðum en það,
hvort lífið er eilíft eða aðeins stundarfyrirbæri, sem þá
virðist bæði vera lítils virði og heimskulega meiningar-
snautt ?
Með þetta í huga höfum við í Sálarrannsóknafélaginu,
sem sannfærð erum um, að framhaldslífið sé staðreynd,
staðreynd, sem hljóti að hafa grundvallarþýðingu og
skapa nýtt viðhorf til lífsins og tilverunnar í hugum
allra, sem þá staðreynd viðurkenna — beint starfinu að
því annarsvegar að safna líkum og sönnunum fyrir fram-
haldi lífsins, og hins vegar að kynna þau rök þeim, sem
enn eru í vafa og vekja til umhugsunar þá, sem tómlæti
sýna um svo þýðingarmikil efni.
Ég hygg, að ekki fái dulizt, að félaginu hefur orðið
mikið ágengt í þessu efni og að þjóðin hugsar nú öðru-
vísi um þessi mál en hún gerði fyrir 40 árum.
Og á þessu 40 ára afmæli félagsins á ég ekki betri
ósk því til handa, en að því á komandi tíð megi auðnast