Morgunn - 01.06.1959, Blaðsíða 72

66
MORGUNN
vafalaust hafa þeir nokkuð til síns máls, en þó ekki nema
brot af því rétta. Vér hljótum að spyrja, hvort þarna sé
um eitthvert innra afl að ræða, sem beinlínis þrýsti hon-
um til að fara í kirkjuna. Og ef svo skyldi vera, hvaða
afl það gæti verið, og hversvegna það orki ekki eins á
oss alla saman. Hvemig getur staðið á því, að annars-
vegar eru mcnn eins og þessi ungi stúdent þarna vestur
í Ameríku, sem finnur til ónota og þykir sem daguriím
sé að einhverju leyti misheppnaður, ef hann kemst ekki
í kirkju til að gera bæn sína eða taka þátt í sameigin-
legri guðsþjónustu, eða hinsvegar ég og mínir líkar, sem
lifum svo lífinu, að vér komum naumast inn fyrir dyra-
staf kirkjunnar, og finnst kirkja. og kirkjulegar atliafnir
vera eitthvað í fjarlægð, sem oss komi raunar litið við,
en lítum þó vingjarnlegu auga.
Ef vér ætlum að svara þessu, verðum vér vitanlega
að gera oss ljóst, að mikill er munur kaþólskrar kirkju
og kirkju mótmælenda. Kaþólska kirkjan er fastari í
sniðum, strangari og eftirgangssamari um að hlýtt sé
tilteknum formum en hin. En það er ekki nóg. Ég býst
við að þér flest hafið svarið á reiðum höndum: Þarna
komi fram munurinn á trúuðum manni og trúleysingja,
kristnum manni og ókristnum. Vafalaust er það rétt að
einhverju leyti, en heldur ekki fullkomið svar, fremur
en sá munur, sem er á hinum tveimur kirkjum. Trúin og
hin ytri form trúarsiðanna eru síður en svo ætíð sam-
ferða. Og vér skulum minnast þess, að þeir eru margir,
sem telja trú sína og iðkun hennar einkamál sitt og enga
þörf þess að bera þær athafnir fram fyrir sjónir al-
mennings.
Ef skyggnst er um meðal mannanna fyrr og síðar
verður ljóst, að enginn þjóðflokkur er svo frumstæður,
að hann eigi ekki einhverja trú. Trúarþörfin og trúar-
hæfileikinn virðist vera mannkyninu í blóð borinn, Hins-
vegar er það einnig ljóst, að trúarviðhorf manna eru
harðla ólík eins og trúarbrögðin sjálf. Því meiri þroska,