Morgunn - 01.06.1959, Qupperneq 84

78
MORGUNN
bandi við unglinga á kynþroskaárunum. Raunar hefir
sálarrannsóknamaðurinn próf. Rhine sannað með tilraun-
um sínum, að með fólki yfirleitt býr hæfileiki til að hafa
með sálarorku sinni áhrif á tening, sem fellur.
Undir sama flokk heyra þau lækningafyrirbrigði, sem
þannig gerast, að sjúk líffæri verða heilbrigð fyrir sál-
ræn áhrif. Og þetta er í fullu samræmi við þau „psyko-
somatisku" læknavísindi, sem viðurkenna nú, að sálar-
ástand sjúklingsins hafi áhrif á líkamlega sjúkdóma hans.
Það lítur út fyrir, að einhver stjórnandi miðstöð í mann-
inum sjálfum hafi hinstu ráð yfir efnisheiminum, þótt
vér kunnum ekki á henni tök, þó hæfileikinn sé fyrir
hendi.
í höfuðdráttum benda hin nýju sálrænu vísindi til hins
sama og atómeðlisfræðin og líffærafræðin: að efnis-
heimurinn sé aukaatriðið, skapaður heimur, en heimur
sálarinnar frumheimur, sem byggi hinn upp. En þetta
bendir óneitanlega til þess, að sálin geti haldið áfram að
lifa, þótt líkaminn deyi.
3. Hvað sýnum manna viðkemur, er vert að veita sér-
staka athygli því, hve ótrúlega margar frásögur eru til
um það, að lifandi menn hafi birtzt þar, sem þeir voru
ekki sjálfir líkamlega tilstaðar. T. d. er það fyrirbæri
athyglisvert, að dáleiddur maður birtist á þeim stað, sem
dávaldurinn sagði honum að hugsa sig ti'l.
Birtingar látinna manna hljóta að vera þessu hliðstæð-
ar. Og einnig þegar um þær er að ræða, er engan veginn
ævinlega víst, að hinn látni maður sé sjálfur og vitandi
vits að „ganga aftur“. Oft getur móttakandi sýnarinnar
sjálfur — eins og áður — sagði verið orsök fyrirbrigðis-
ins. Og oft getur undirvitundin verið hér að verki, eins
og sýnist vera um margar birtingar lifandi manna úr
fjarlægð.
4. Og svo kemur loks sú spurning, sem upprunalega
gerði sáiarrannsóknirnar, eða parapsykologíuna, lokk-
andi: Hvað vitum vér um lífið eftir dauðann?