19. júní - 19.06.1975, Blaðsíða 6

F or 111 anna§ki pti
Kalrín Smári raMÍir virt
(•iiiliivjii Ilrlgarióttur fráfaramli formann
KvcnnHlinilafúla^ fslanris
Þegar nú formaður Kvenréttindafélagsins, frú Guðný
Helgadóttir hefir að eigin ósk látið af störfum, þá
verður manni hugsað til allra þeirra starfa sem hún
af óþreytandi elju, ósérplægni og samviskusemi hef-
ur unnið innan félagsins í þágu þeirra mála, sem
það hefir barist fyrir.
Hún hefir setið i stjórn eða varastjóm í hartnær
aldarfjórðung, — tvisvar verið varaformaður og síð-
an formaður síðustu fjögur árin. Auk þess hefir hún
verið gjaldkeri og starfað á skrifstofu þess, — verið
í blaðstjórn 19. júní og vinnur enn við Menningar-
og minningarsjóð kvenna.
Guðný er fædd 19. okt. 1902, að Dalatanga í Mjóa-
firði. Foreldrar hennar voru hjónin Ingibjörg Þor-
varðardóttir og Helgi Hávarðsson, bóndi og vitavörð-
ur við Dalatangavita.
Hún var áttunda í röðinni af tíu systkinum, og
telur það persónulegan ávinning að hafa alist upp
í svo stómm systkinahópi.
Guðný var í Kennaraskólanum árin 1923—5, en
hafði áður verið einn vetur i kvöldskóla á Norðfirði.
Ennfremur fór hún til Danmerkur og var þar við
nám við Kennaraháskólann í Kaupmannahöfn.
Þegar heim kom stundaði hún kennslu í nokkur
ár við barnaskólana á Norðfirði og Seyðisfirði.
Hún giftist Aðalsteini Jóhannssyni árið 1932, og
eignuðust þau tvær dætur. Þau fluttu til Reykjavik-
ur 1936, og fór Guðný þá fljótlega að starfa í kven-
félögum.
Ég spyr Guðnýju hvort áhugi hennar á félagsmál-
um hafi vaknað snemma.
„Eiginlega strax og ég fór að gera mér grein fyrir
samskiptum manna á ýmsum sviðum, og þegar ég
kom í Kennaraskólann, glæddist þessi áhugi ekki hvað
síst i sambandi við málfundafélög skólans. Það gat
heldur ekki hjá ])ví farið, að hin stórmerku erindi
skólastjórans, séra Magnúsar Helgasonar, höfðu vekj-
andi og þroskandi áhrif.“
Hvenær gekkst þú i Kvenréttindafélagið?
„Það mun hafa verið um 1945, en ártalið man ég
ekki nákvæmlega.“
Lét félagið þá mikið til sín taka?
„Um þetta leyti var barátta Kvenréttindafélagsins
farin að breytast í það horf, að frá þvi að beita sér
eingöngu fyrir baráttumálum kvenna, var það einn-
ig tekið að hafa afskipti af ýmsum almennum mann-
réttindamálum.
Þau mál, sem hafa verið aðalbaráttumál félagsins
allan þann tíma sem ég hefi starfað í félaginu, eru
t. d. tryggingamál, uppeldis- og skólamál, atvinnu-
mál, einkanlega varðandi sömu laun og aðstöðu
kvenna og karla á því sviði, auk skattamála. T. d.
varðandi lögin um almannatryggingar, þá hafa
margar breytingar, sem orðið hafa á þeim til bóta,
komið upphaflega fram innan KvenréLtindafélagsins.
Einnig hefir það komið fram með ýmsar, að ég
tel, merkar tillögur í uppeldis- og skólamálum, sem
að vísu hefur ekki verið nægilegur gaumur gefinn,
svo sem tillagan um að kristindómsfræðslan haldi
áfram gegnum allt skyldunámið. Ennfremur sú
tillaga að einhverskonar félagsráðgjöf starfaði við
heimavistarskólana úti á landsbyggðinni, sem fylgd-
ist með persónulegum vandamálum nemenda.
Til fróðleiks má nefna, að tillagan um lífeyrissjóð
allra landsmanna kom fyrst fram á landsfundi Kven-
4
19. JÚNÍ