19. júní - 19.06.1979, Blaðsíða 25

Hvernig viltu ala
barnið þitt upp?
Forsendan að
foreldrar
gefi sér tíma
Ofangreind spurning er þó
nokkuö erfið og kemur margt til.
I d. eru tengslin á rnilli þess, sem
niaður vill og þess, sem maður
gerir, á stundum ekki alltof ljós. Að
vísu eru til einstaklingar, sem telja
sig lifa í fullu samræmi við eigin
vilja. En slíkt lífsviðhorf er mér
fjarri. Við höfum öll okkar hug-
rnyndir varðandi uppeldi barna
okkar. Siðan kemur að fram-
kvæmdinni . . .
Ef til vill veldur vitundin um
ofangreind vandkvæði því, að ég
hef ekki á takteinum skilgreinda
viljayfirlýsingu um það, hvernigég
vil ala barn mitt upp.
Sennilega segir það eitthvað um
eigin vilja, að ég fæ samviskubit,
þegar ég tel mig ekki hafa tima til
að sinna börnum mínum. Eins
verð ég var við það hjá sjálfum
mér, að nokkurs ósamræmis gætir í
eigin hegðun gagnvart þeim. Þessu
hvoru tveggja kunna þau illa sem
vonlegt er.
Eg held ekki að til sé einhver ein
kenning, sem geti auðveldað for-
eldrum uppeldi barna þeirra. En
forsendan fyrir öllu tali um upp-
eldi er að þeir gefi sér tíma.
Kannski ekki svo langan tirna, en
að meðan jjau eru með börnunum,
þá séu þau raunverulega á staðn-
urn; með hugann við þau. Kannski
eru erfiðleikarnir þeir, að foreldrar
þurfa að tileinka sér meiri hugarró
°g ögun á eigin hegðun gagnvart
Ernir og Þorvaldur.
börnum sínum. Ef vel tekst til eru
allar skammir og umvandanir
óþarfar.
Það er greinilega óraunhæft að
ala barn upp eftir leiðum, sem
maður siöan fer ekki sjálfur.
Maðurinn lifir i tíma og rúmi.
Erfiðast gengur honum að skynja
sig í tímanum. Þannig að hann
telur sér oft trú um jrað, að hann
geti veriö stikkfrí öðru hverju. En
barnið hefur heildræna skynjun á
for^ldri sínu og tileinkar sér ekki
síst veikleika þess.
Sennilega er farsælast að hvert
og eitt okkar rækti sinn eigin garð.
Vaxi síðan einhver gróður í honum
nýtur barnið ef til vill góðs af. En
stærsta vandamál barnauppeldis
verða ætíð foreldrarnir.
Rvík, 29. maí 1979.
Errtir Snorrason, rithöf.
Að þær meti
andleg
verðmæti...
Skapandi starf er mjög mikil-
vægur jráttur í uppeldi dætra okk-
ar, sem eru 5 og 7 ára.
Við foreldrarnir störfum bæði
sem myndlistarkennarar hjá
Myndlista- og handíðaskóla ís-
lands, bæði í hlutastarfi. Einnig
höfum við vinnustofur heima
þannig að starf heima og heinran
er í nánum tengslum. Þegar bæði
hafa verið að kenna á sama tíma
höfum við haft jrá góðu aðstöðu að
geta haft þær hjá okkur á barna-
námskeiöum skólans, jrar senr ann-
að okkar kennir, og sloppið við
áhyggjur af pössun, einnig hafa
jrær verið í leikskóla. Þar sem
myndlistin er snar jaáttur í lífi for-
eldranna, hefur hin myndræna
sköpun kornið ofur eðlilega og sem
sjálfsagður hlutur inn í uppeldi
þeirra.
Nanna Huld, Jón, Jóhanna og Hadda Fjóla.
Með uppeldi dætra okkar viljurn
við stuðla að því að þær verði
sjálfstæðir, virkir einstaklingar,
sem láta ekki aðra einvörðungu um
að mata sig. — Að þær fái aðra
afstöðu til hlutverka kynjanna en
23