19. júní - 19.06.1986, Blaðsíða 11

I/ rauit og veru byggisl allt á for-
dómum, það vœri varla til nokkurt
vitsmunalíf ef ekki vœrufordómar.
en þó ekki hvað varðar afstöðu til
náms eða væntanlegra framtíðar-
horfna. Eg held þeir menn séu orðnir
fáséðir sem myndu gera athugasemdir
við það að dóttir þeirra ætlaði t. d. að
fara í 20 ára framhaldsnám í læknis-
fræði eðaeitthvað þessháttar. Uppeld-
islegar kröfur held ég að verði alltaf
mismunandi til stráka og stelpna, ein-
faldlega vegna þess að strákar eru
öðruvísi en stelpur. Svo skiptir auð-
vitað máli fyrir mig sem uppalanda að
ég er karlmaður og ef ég myndi ala upp
stúlkubarn er auðvitað margt sem ég
hefði engin tök á að skilja, einfaldlega
vegna þess að ég hef aldrei verið stúlka
sjálfur og það leiðir bara af sjálfu sér
að þetta hlýtur að vera eitthvað öðru
vísi. En að viðurkenna slíkt er engin
röksemd gegn jafnréttisbaráttu eins og
margir gera ráð fyrir.
Iíflestum tilfellum eru það konur
sem vilja ekki gefa heimilis-
störfin frá sér.
Ég held það sé rangt að það sé eng-
inn munur á strákum og stelpum, það
eru svo mörg dæmi um það að strax í
frumbernsku hneigjast börn að ein-
hverjum áhugamálum, strákar fara að
leika sér að bílum og einhverju þess-
háttar og stelpur að dúkkum, svona
almennt, hvort sem það stafar af upp-
eldisáhrifum sem þau byrja að tína í
sig svona snemma, eða á rætur að
rekja til meðfædds munar á einstak-
lingum. Það sem barnauppeldi hefur
m.a. kennt nrér, er að ég lít öðrum
augum á umhverfisáhrif en áður. Hér
áður fyrr er ég var róttækur og franr-
sækinn maður, stóð ég á því fastari fót-
unum að umhverfið skipti öllu máli í
sambandi við barnauppeldi, það var
allt að því nasismi að halda því fram að
erfðir og upplag gætu haft einhver
áhrif. Þegar ég fór svo að ala upp börn,
IKonttrfara aldrei inn á heimilin
aftur til að verða húsfreyjur.
komst ég ekki hjá því að taka eftir að
skapgerð barnanna er mjög ólík frá
fyrstu tíð, þó þau séu alin upp við
nákvæmlega sömu skilyrði, þau eru
eins og svart og hvítt frá fyrstu tíð,
jafnvel frá því í móðurkviði. Þá varð
ég að viðurkenna að hver einasti ein-
staklingur er sérstakur hvort sem um
strák eða stelpu er að ræða. Og mér
finnst jafn fáránlegt að klæða litla
stelpu í bleikan kjól og setja í hana
slaufur og þessháttar, og að ota að
henni bílum og krefjast þess af henni
að hún fari að leika sér að þeim. Ég
held það sé réttast að láta börnin ráða
Með ritstörfuniiin hefur Þórarinn tekið
jöfnuin hönduni þátt í uppeldi sona sinna.
Hér er hann á heiniili sínu ásaint tveimur
fjögurra sona sinna, þeim Ara og IJIfi.
(Ljósm. AFG.)
11