19. júní - 19.06.1986, Blaðsíða 54

Tímamót í jafnréttisbaráttu á Islandi. Frá útifundinum á Lækjartorgi 24. október 1975 þar sem 25 þúsund manns söfnuðust saman. (Ljósm.
Sigurjón Jóhannsson).
Það var svolítið hráslaga-
legt í Reykjavík, fimmtu-
daginn 24. október síðast-
liðinn, venjulegt haust-
veður og svolítil úrkoma
öðru hverju. Mér leist ekki
alltof vel á útlitið og var
hálfuggandi um það hvernig
dagurinn yrði.
í hugum margra íslend-
inga hefur 24. október
nefnilega orðið að nokkurs
konar hátíðisdegi jafnrétt-
ismála allt frá kvennafríinu
árið 1975. Þetta var því ekki
neinn venjulegur fimmtu-
dagur, heldur 10 ára afmæli
kvennafrísins og hápunktur
lokaárs kvennaáratugar
Sameinuðu þjóðanna.
Mér varð hugsað til þessa
dags fyrir 10 árum og undir-
búningi hans. Arið 1975 var
jafnréttisumræða síður en
svo sjálfsögð. Flestar konur
og margir karlar virtust að
vísu orðin þeirrar skoðunar
að stefna bæri að jöfnum
rétti og tækifærum beggja
kynja, en nokkuð oft var
Tveir
KYENNA-
FRIDAGAR
þó hnýtt aftan við að „það
mætti bara ekki ganga of
langt“. Andstæðingar jafn-
réttis voru enn keikir og
kokhraustir og sögðu mein-
ingu sína upphátt.
Það var því ef til vill
nokkur dirfska að kveða
upp úr með þá hugmynd að
hvetja allar konur til að
leggja niður vinnu hcilan
dag og það var ekki laust við
svolítinn beyg í sumurn
okkar til að byrja með (að
hugsa sér ef þetta mistækist
nú). Reynt var að vanda vel
til undirbúningsins. Hafa
markvissa upplýsingagjöf
um hvað stæði til og mynda
net kvenna um alll land sem
hefðu samband sín á ntilli
og við konur í nágrenninu.
Smám saman kom það í
ljós að allur uggur var
ástæðulaus. íslenskar konur
áttuðu sig á styrk sínum og
samstöðu og minntu á
ógleymanlegan hátt á mikil-
vægi sitt í atvinnulífi, skóla-
haldi og heimilisstörfum.
54