19. júní - 19.06.1986, Qupperneq 22

Grein: Vilborg Davíðsdóttir
r AÐ ERU
KOMNIR ,
BRESTIRI
KARLMENNSKU-
IMYNDINA
Eftirfarandi grein er unnin upp úr við-
tölum við sex unga karlmenn á aldrin-
um 21-25 ára, þar sem þeir voru
spurðir spjörunum úr varðandi
afstöðu þeirra til jafnréttismála. Við-
mælendurnir hafa flestir einhverja
reynslu af sambúð þó ungir séu, auk
þess sem tveir þeirra eiga ung börn. Af
ýmsum ástæðum kusu sumir þeirra að
halda nöfnum sínum leyndum enda
skipta þau ekki meginmáli hér. Þessi
samantekt er vissulega enginn „Stóri-
sannleikur“ um afstöðu ungra karl-
manna til kvenfrelsisbaráttunnar, en
gæti þó verið einhver vísbending um
hvaða áhrif hún hefur haft á hugsunar-
hátt nýrrar kynslóðar.
Sumir karlmenn eru róman-
tískari en konur þeirra
„Þið konurnar eigið sjálfar að berjast
fyrir jafnrétti, það er ekki í okkar
verkahring að gera slíkt,“ var svar 25
ára manns við þeirri spurningu hvort
bæði kynin hefðu ávinning af jafnrétfi.
Þetta svar hans kom raunar nokkuð á
óvart því fyrr í viðtalinu talaði hann
um jafna verkaskiptingu á heinrilum
sem sjálfsagðan hlut og réttlátan. „Jú,
sjáðu til“ bætti hann svo við, „við
erum alltaf að tapa því sem við höfum
haft.“ Slík röksemdafærsla var mjög
algeng í svörum viðmælendanna, enda
þótt þeir samþykktu allir að jöfn
verkaskipting innan heimilisins væri
sjálfsögð. Utan heimilisins áttu konur
sjálfar að berjast fyrir rétti sínum.
Aðeins einn af viðmælendunum svar-
aði spurningunni um ávinning karla
samstundis jákvætt:
„Slíkur ávinningur hlýtur að fara
eftir því hverju karlar sækjast eftir. Ef
þeir vilja bara láta stjana sem mest við
sig þá hafa þeir auðvitað öllu að tapa.
En ef þeir eru að sækjast eftir öðrum
verðmætum og mýkri þá snýr málið
öðruvísi við. Það hefur ekki verið í
tísku fyrr en nú að tala um tilfinningar
karlmanna. Hugtakið „mjúkir karl-
menn“ þekktist ekki einu sinni fyrir
nokkrum árum, en í dag segjast sumir
karlmenn vera rómantískari en konur
þeirra.“ Amóta tónn varðandi
umræður um tilfinningalíf karla kom
fram seinna í viðtölunum við kyn-
bræður hans. Jens Kristjánsson, 24ára
gamall háskólanemi hefur orðið: „Nú
er loksins viðurkennt að karlar rnegi
hafa tilfinningar án þess að vera álitnir
rolur eða hrein taugallök. Sú ímynd að
karlar eigi að vera einhvers konar til-
finningalegir steingervingar sem sýni
ekki nein viðbrögð tilfinningalega séð
er sem betur fer að detta upp fyrir.
Heildin krefst þess ekki lengur að
ímynd karla sé jafn einhliða og áður.“
Hann var ekki sá eini sem tók djúpt
í árinni, jafnaldri hans, sem er útivinn-
andi l'aðir, hafði þetta að segja og var
þungur á brún: „Það er fyrst núna sem
það er viðurkennt að karlmenn geti
haft mjúkar tilfinningar. Konur hafa
alltaf verið að naflaskoða sjálfar sig í
skjóli þess að karlar séu tilfinninga-
lausir. Annars held ég að karlar hafi
komist í sviðsljósið undanfarið vegna
þess að fjölmiölar eru orðnir þreyttir
á konunum og núna, þegar kvennaára-
tugurinn er búinn, þá eru karlar allt í
einu orðnir nýtt og ferskt fréttaefni.“
22