19. júní - 19.06.1986, Blaðsíða 31

w
ISLENSKIR
ELSKHUGAR?
Grein: Sigtryggur Jónsson
sálfræðingur
27 ára einhleypurþúsundþjalasmiður
- Jú, það er þetta með að konur
vilji láta ganga á eftir sér og að
maður fari í alls konar leiki. Ég á
nxjög erfitt með að skilja á milliþess
táknnxáls hjá konunx sem merkir
,,éttu það sem úti frýs'' og þess senx
nxerkir „gakktu á eftir mér". Ég
reyni voða sjaldan við stelpur. Jú,
stundum býð ég þeinx út í kaffi eða
í bíó eða upp í dans en svo verð ég
óöruggur því þá finnst mér að hinn
aðilinn eigi nœsta leik. Aumingja
karlmaðurinn þarf alltafað spenna
bogann til hins ýtrasta til að fá eitt-
hvert svar. Af hverju fcer hann ekki
bara afdráttarlaust svar? Ég stend
ekki í þessu, hætti bara í miðjum
klíðum, ég treysti mér ekki lengra.
A sfðustu fimm árum hef ég fengið
mig fullsaddan af að fara á þessa
markaði, hálfpartinn slá nxér upp
eitt kvöld, hringja .vvo daginn eftir
en þá eru allir voða timbraðir og
maðurfcer eitt allsherjar ,,ha".
Þrítugur fráskilinn bílstjóri
- Pegar yngsta systir mín var á leið-
inni kallar mamma á nxig þegar Ixún
fœr hríðarnar og biður mig um að
ganga nxeð sér upp á spítala. Á
miðri leið stoppar hún og segir mér
að hlaupa þangað eins og vitleys-
ingur og biðja lækninn að koma á
móti sér því barnið sé alveg að
konxa. Ég hleyp xipp eftir og æpi:
Mamma nxín er veik, nxamma mín
er veik! Ég var auðvitað ein taxxga-
hrúga. Ég hafði aldrei séð hana
gttggna eða gefa sig. En allt í einu
þurfti Ixún að styðja sigfárveik úti á
nxiðri götu. Ég vissi að ef hún gæfi
sig myndi allt hrynja.
En á spítalanum var ekkert hlust-
að á þetta strákfífl sem öskraði að
manxnxa hans væri veik. Fólkið var
enn að reyna að róa mig þegar
nxanxma skríður inn í anddyri spítal-
ans og rekur mér þvílíkt roknahögg
að ég endasendist eftir gólfinu og
segir: Hvern djöfulinn Ixefurðu
verið aðslóra, drengandskoti? Hún
hélt á höfðinu á barninu í klofinu á
sér og læknirinn varð að taka á móti
því í forstofunni. Ég gleymi því
aldrei hve ég hataði barnið mikið,
það varþví að kenna að ég var lam-
inn í steik fyrir framan allt starfs-
fólkið. Petta sýnir vel Ixörkuna i
mömmu. Hún vildi ekki fara upp a
spítala fyrr en barnið var alveg að
koma en það varþáfullseint. Parna
brást ég henni og auðvitað Ixafðx
það mikil áhrif á mig.
Það var ekki laust við að spenning-
urinn, sem hríslast hafði um mig er ég
heyrði fyrst bókarinnar /slenskir elsk-
hugar getið, tvíefldist er ég var beðinn
um að setjast niður og meta hana,
bæði sem karlmaður og fagmaður. Ég
hafði ekki enn látið verða af því að
létta á spenningnum.
íslenskir elskhugar! Hvorki meira
né minna. Hvernig skyldu innyfli
slíkrar bókar líta út? Um hvað fjallar
bókin? Þrátt fyrir spenninginn ákvað
ég að láta ekki eftir mér að byrja á ein-
hverju viðtalanna, heldur hefja lestur-
inn á innganginum, sern höfundur
kallar „Að hampa harmi sínum fram-
an í aðra“. Við lestur hans varð mér
smám saman ljóst að höfundur ætlaði
sér ekki að gera félagsfræðilega eða
sálfræðilega úttekt á ástar- eða kynlífi
íslenskra karlmanna, né heldur ætlaði
hann sér að bera saman íslenska elsk-
huga annars vegar og erlenda hins
vegar. Og smám saman vék hinn karl-
mannlegi spenningur og hin faglega
vantrú fyrir ofur mannlegri og einlægri
forvitni. Og þegar líða tók á lestur
bókarinnar fann ég að mig langaði
ekkert til þess að fjalla um þessa bók
út frá faglegu sjónarmiði og eiginlega
ekki heldur út frá því hvort hún er
sannverðugt vitni unr tilfinningalíf
íslenskra karlmanna, sem var hitt
aðalverkefnið sem mér var ætlað.
Fyrst og fremst langaði ntig til að segja
frá því hvernig mér leið við lestur
bókarinnar. Ég get illa útskýrt hvers
vegna, en líklega stafar það af því að
bókin hefur of marga galla til þess að
geta talist fræðirit, enn síður getur hún
talist tölfræðilega og aðferðarfræði-
lega marktæk til alhæfingar á íslenska
31