Sólskin - 01.07.1953, Page 29

eitthvað með til að borða. Við eigum að finna
eitthvað“.
„Hvað eigum við að finna?“ spurði Grisl-
ingurinn. Honum varð strax um og ó.
„Eitthvað".
„Ég vona, að það sé ekkert villt“.
„Jakob minntist ekkert ó það. Hann sagði
bara, að rannsókkaveiðangur vœri skrifaður
með l-i“.
„Ja-ó. L-ið getur að minnsta kosti ekki bitið“,
sagði Grislingurinn, „en hefur það tennur?
Jœja, úr því að Jakob er með okkur, þó þarf
ég ekki að vera hrœddur’1.
Skömmu seinna voru þau öll saman komin,
og það var lagt af stað. Fyrst gekk Jakob og
Kaninka, svo Grislingurinn og Bangsímon, svo
Kengúra með Kengúrubarnið í vasanum ó
maganum og Uglan við hliðina ó þeim, og
svo Asninn. En á eftir honum komu œttingjar
og vinir Kaninku í langri halarófu.
„Ég bauð þeim ekki“, sagði Kaninka. „Þeir
komu bara. Þeir gera það alltaf. Þeir geta
gengið síðastir . . . ó eftir Asnanum11.
„Þetta nœr ekki nokkurri ótt“, sagði Asninn.
„Ég kœri mig ekkert um að koma með í
27