Sólskin - 01.07.1953, Qupperneq 35

„Ja-a-a11, sagði Kaninka og strauk veiði-
hórin. „Það er nefnilega það . .
//Ég vissi það einu sinni, en ég hef víst
gleymt því“, sagði Jakob.
„Það er undarlegt”, sagði Kaninka. „En ég
held, að ég hafi líka gleymt því, þó að ég hafi
vitað það einu sinni“.
„En við getum vel haldið ófram, því að ég
hlýt að muna það, þegar við komum þangað",
sagði Jakob. „Það er alltaf svoleiðis, þegar
farið er í rannsóknarleiðangur".
Kaninka kinkaði kolli og sagði: „Stendur
heima", og svo fóru þau aftur til hinna.
Grislingurinn ló endilangur í grasinu og
steinsvaf. Kengúrubarnið var að þvo sér í
framan úr lœknum, og Kengúra sagði, að
þetta vœri í fyrsta skiptið, sem barnið hefði
þvegið sér sjólft í framan. Uglan sagði Kengúru
skemmtilegar smóskrítlur með mðrgum, löng-
um og skrítnum orðum, svo að Kengúra hlust-
aði ekki ó hana.
//Ég er ó móti öllum þessum þrifnaði og
þvotti", sagði Asninn. „Allt það rugl og stagl
um, að allir eigi að þvo sér ó bak við eyrun.
Hvað finnst þér um það, Bangsímon?"
Sólskin — 3
33