Sameiningin - 01.08.1898, Blaðsíða 25

—89—
kirkjunnar og aðrar erviðar ástœSur, átt aS vera orSiS og getaS
veriS orSiS miklu miklu fullkomnara.
þaS, sem aS er hjá oss, kemr vanalega býsna skýrt í ljós á
kirkjuþingum vorum. Og þaS mjög eSlilega, þar sem fulltrúar
leikmannalýSsins í söfnuSunum ásamt prestum kirkjufélagsins
eru þar saman lcomnir til sameiginlegrar félagsviunu. Styrkrinn
kirkjulegi, aS því leyti,sem liann er til í söfnuSum vorum, kemr
þar allr fram, og veikleikinn allr þá eigi siSr. Sumir söfnuSir
senda engan erindsreka á kirkjuþing, og þaS jafnvel svo árum
skiftir. En líka í því birtist ástand kirkjufélagsins. Kirkju-
lífiS hjá oss yfir höfuS er vafalaust hvorki betra nó verra en
birtist á kirkjuþingunum. Enginn neitar því víst, aS þar hati
margt þarft og fagrt og vekjanda orS veriS talaS, heil-mikil
löngun skiniS þar einatt út úr andlitum og orSum manna, bæSi
leikinanna og presta, til þess aS koma miklu góSu til leiSar, og
margar vitrlegar ályktanir teknar fólagslífinu til framfara,
kirkju Krists vor á meSal til uppbyggingar. En árangrinn
hefir lang-sjaldnast veriS eftir því. Ekki nema undr lítiS eftir
á veriS gjört af því, sem vér höfum ályktaS aS gjört skyldi.
Og svo hefir jafnaSarlega meS gildum ástœSum veriS yfir því aS
kvarta, aS kirkjuþingssetan hafi orSiS ákaílega þreytandi, rekstr
mála gengiS seint og stirSlega, of mikiS kapp í umrœSum út af
smáatriSum, lítiS af lempni, þolinmœSi, bróSurhug, og í einu
orSi raunalega mikill skortr á kristilegum félagsanda. Kirkju-
þing vor stundum eins ókyrrlát eins og róstusamir stjórnmála-
fundir. Ef þaS er rétt, sem eg hefi fyrir satt aS sé, aS kirkju-
þingin sýni ástand kirkjufélags vors yfir höfuS, þá er stór-mikiS
aS. Og úr því er heilög skylda vor allra aS bœta eftir fremsta
megni meS hjálp þeirri, sem öllum lærisveinum Jesú Krists
stendr sí og æ til boSa ofan aS. Og um þaS ættum vér fyrst af
öllu aS hugsa biSjandi á þessu kirkjuþingi. j)aS, sem oss ríSr
mest á af öllu, til þess aS störf vor fyrir málefni guSs ríkis
blessist bæSi á kirkjuþingi og utan þings, er alveg vafalaust þaS,
sem frelsarinn biSr um í textanum lærisveinunum til handa, er
hann segir : „Helga þú þá í þínum sannleika ; þitt orS er sann-
leikr“.
Yór, sem stöndum fyrir hinni kirkjulegu vinuu, þurfum
um fram allt aS biSja drottin samlcvæmt leiSbeining þessarar