Sameiningin - 01.08.1898, Blaðsíða 27

—91—
stór liluti fólksins vildi halda fast viS hinn forna heiSna siS.
Og þá tóku heiðingjarnir þaS ráð, að blóta tveim mönnum úr
hverjum landsfjórðungi—en vel að merkja illvirkjum, er taldir
voru réttdræpir—og heita á goðin, til þess þau eklci léti kristni
ganga yfir landið. En í annan stað höfðu kristnir menn fund
með sér, í því skyni, að styðja framgang síns máls. Og þar
varð það að ráði og samþylckt, að valdir skyldi úr hópi þeirra
)afn-margir rnenn og heiðni flokkrinn hafði kosið sér, einnig til
nokkurskonar fórnargjörðar, hinu heilaga máli sínu—kristin-
dóminum—til eflingar. Tveir menu úr hverjum fjórðungi
landsins voru tilnefndir,—og um leið gáfu þeir sig af eigin
frjálsum vilja fram,—hinum sanna, lifanda guði, sem í Jesú
Kristi er opinberaðr, til fórnar. En það voru einhverjir beztu
og ágætustu mennirnir, sem sá flokkr—og þá um leið þjóðin í
heild sinni—átti þá til í eigu sinni. Og fórnargjörðin, sem þar
var um að rœöa, var fólgin í því, að þessir vönduðustu menn
slcyldi lifa því betr og syndvarlegar en áðr, í fyllsta skilningi—
eftir því, sem menn þá báru skyn á—helga líf sitt guði. Slíka
fórn kölluöu þeir sigrgjöf við drottin vorn Jesúm Krist, því
með þessu inóti töldu þeir sér og sínu málefni sigrinn vísan,
eins og lílca brátt reyndist. þetta ráð og þessi frjálsa ályktan
var í fögru samrœmi við bœnina frelsarans fyrir lærisveinum
sínum í texta vorum : „Helga þú þá í þínum sannleika“,—
talandi vottr þess, hve merkilega ljóst það stóð fyrir forfeðrum
vorum undir eins þá, live makalausa þýðing það hefir á öllum
címum fyrir framgang kristninnar, hve ómissanda það er til
þess að sem flestir og á sínum tíma allir geti orðið eitt í kristi-
legum skilningi, að þeir, sem standa fyrir kirkjumálunum,
birtist í allri sinni framkomu sem guði helgaðir menn, láti líf
sitt verða líf í sannleikanum, leytí frelsaranum að hafa sig fylli-
lega á valdi sínu og skína út úr persónu sinni, hafi hug til þess
aö verða sjálfir litlir, svo litlir, að þeir svo að segja hverfi á bak
við drottin Jesúm.
Vinir mínir, höfum þetta allir í huganum nú um leið og
vér tökum til starfa fyrir hið góða málefni á þessu kirkjuþingi.
Um leið og vér hugsum um hið göfuga markmiS kirkjufélags
vors—það að allir vorrar þjóðar menn fái orðið eitt í trúnni á
mannkynsfrelsarann Jesúm—, þá hugsum um þessi bœnarorð