Sameiningin - 01.11.1906, Síða 3

259
starfsemi sinni áfram i Gyðingalandi hátt á annað ár, þá sendir
hann frá sér hina útvöldu tólf lærisveina sína víSsvegar um
hyggðir og borgir landsins til þess í hans nafni að flytja öllum
boðskapinn um guðs ríki — fagnaðarerindi'ð um hann. Og til
sannindamerkis um það, að þeim boðskap þeirra sé öllum óhætt
að trúa, veitir hann þeim vald til að framkvæma yfirnáttúrleg
kraftaverk, öll í líknaráttina, — segjandi: „Læknið sjúka, lífg-
ið dauða, hieinsið líkþráa, rekið djöfla út.“ Og bœtir við:
„Þér hafi'ð fengið þetta kauplaust; gjörið það og kauplaust."
Fftir að nokkrir mánuðir eru liðnir og þeir tólf postular eru
komnir til hans aftr úr þessari missíónarferð sendir hann á líkan
hátt út, úr hópi þeirra, er tekið höfðu trú á hann og voru í fylgd
hans, nýja ermdsreka, ekki færri en sjötíu að tölu, með ná-
kvæmlega sama boðskapmn, en lika með sama umboði og valdi
frá honum til að framkvæma líknandi kraftaverk. Að eins til
ísraelsmanna eða Gyðinga voru hvorirtveggja þessara erinds-
reka sendir. Því af góðum og gildum ástœðum, sem vér getum
vel ski'ið.batt frelsarinn starfsem'i sína enn eingöngu við það fólk,
lýðinn útvalda, sem einn hafði til sín fengið fyrirheitin um
Messías. En eftir aö friðþægingarverk Jesú er fullkomnað, hin
jaröneska æfi hans á enda og hann er til þess búinn að hverfa
burt hé'ðan, stíga upp í hina himnesku dýrð, þá veitir hann læri-
sveinum sínum, þeim er hann skildi hér eftir, umboð til að fara
með kristindómsboðskapinn út um allan heim, til allra þjóða, og
samfara því umboði vald til að gjöra kraftaverk — nákvæmlega
sömu líknandi tegundar og þau, er hann sjálfr hafði framkvæmt
nð undanförnu meðan hann dvaldi hér í mannlegu holdi.
Eftir að kristin kirkja með hvítasunnu-uridrinu einstaklega
;r risin upp í heiminum sýna mennirriir, sem köllunina höföu
íengið til áð halda uppi fagnaðarboðskapnum um Jesúm, að þeir
stóðu í þjónustu hins guðlega kærleikskonungs, meðal annars og
sérstaklega með líknarundrunum yfimáttúrlegu, sem þeir fram-
kvæmdu. Þó heldr slík kraftaverkatíð ekki stöðugt áfram.
Þannig löguð tákn og stórmerki eru augsýnilega sérkenni post-
ulatíðarinnar, hætta að miklu eða öllu leyti í sögu kirkjunnar og
kristinnar trúar eftir að kynslóðin, sem samtíða var þessum
frumvottum drottins vors Jesú Krists, er hnigin til moldar. En
l'knarstarfsem'in kristilega samfara prédikan guðs orðs, fagn-
aöarboðskaparins um frelsarann, dvínaði elcki fyr'ir því, og á.tti
vissulega að vilja hans aldrei að dvína. í frumsöfnuðinum
i.ristna í Jerúsalem var snemma undir leiðslu heilags anda ráð-
stöfun fyr’ir því gjórð, að þar gæti á reglubundinn hátt orðið rekin
víðtœk og blessunarrík líknarstarfsemi af trúuðum almenni'ngi.