Sameiningin - 01.11.1906, Side 4

2ÖO
Safnaöarfólkið fann til þéirrar þarfar og; vissi, aö drottinn ætl-
aðist til þess, þó aö enn ogf miklu lengr væri postularnir uppi og
værí þar leiötogar meö þeini yfirnáttúrlega mætti, sem þeim
sérstaklega var veittr, til þess að líkna bágstöddum. Öllum
ijóst, að almenn líknarstarfsemi af hálfu safnaðarins var heimt-
nð og algjörlega ómissandi.
Út af þessari þörf og þessari meövitund varö djákna-em-
bættið til í kirkjunni og þvi samfara mikiö og almennt leik-
manna-starf. Og samfara þiví, er kristin trú breiddist út um
lieiminn rneðal fornaldarþjóðanna, náði samskonar líknarstarf
af hálfu hins trúaöa fólks sér niðri í öllum söfnuðum. Því aö
allsstaðar voru margir, sem í jarðnesku tilliti áttu bágt, í öllum
áttum mótlætismenn, hvergi svo, að ekki væri þar sannkölluð
krossins börn. Með.fram og ekki hvað sízt fyrir sakir þessar-
ar kristilegu líknarstarfsemi safnaði kirkjan undir raerki mann-
kynsfrelsarans og undir heyrn fagnaðarbóðskaparins urn hann
fjölda fólks, sem annars myndi hafa reynzt ófáanlegt til að líta
í þá átt eða ljá þeim boðskap eyru,—alveg eins og Jesús sjálfr
áðr með hinum mörgu kærleikskraftaverkum sínum.
--------o---------
Nú er pípuorgan mikið og dýrðlegt komið í Fyrstu lútersku
kirkju 1 Winnipeg. Það var látið í kirkjuna í þessum mánuði
—Nóvember—öndverðum. Sunnudaginn 22. eftir trmitatis, á
skírnardegi Lúters eöa Marteinsmessu. var þáð í fyrsta sinn
notað við hinar opinberu guðsþjónustur safnaðarins. Bæði í
morgunguðsþjónustunni og kvöldguðsþjónustunni þann dag
íluttu þeir séra Rúnólfr Marteinsson og séra Jón Bjarnason
stuttar rœður út af fagnaðarefni því hinu einstaklega, sem söfn-
uðinum og kristnum fslendingum hér í heild sinni væri veitt
með hljóðfœri þessu, en jafnframt út af hinni stórum auknu á-
byrgð, er þar méð legðist yfir þann sama fólkshóp með tilliti til
trúarlífsins. Bent var við tœkifœri þetta á aðra eins ritningar-
staði og þessa: 15°. og 148. Davíðs sálm, Esaj. 38. 20 (úr lof-
söng Esekía konungsj, Lúk. 1, 68 (upphafiö á lofsöng Sakaría j.
Lúk. 15, 25 ('„heyrði hann samsöng og dans“—úr dœmisögunní
um hinn glataöa sonj, Kól. 3, 16 og Op. 1,10—15 f„Eg var í
anda á drottins degi og heyrði á bak mér mikla raust, sem lúðr
gylli“—og [í 15. v.] : „Hans málrómr sem niör margra vatns-
falla“J. Var að nokkru leyti í rœðunum, er fluttar voru. lagt
út af öllum þessum ritningarstöðum. En úr sálmabókinni var
þetta sungið: nr. 556, 35 og 5 að morgni. en 560, 562, 306. 2. 3.
cg 564 að kvöldi.
í vikunni áðr, fimmtudagskvöld, fór fram konscrt í Eyrstu