Sameiningin - 01.01.1907, Page 25

I
N. STEINGRÍMUR THORLÁKSSON
KITSTjÓRI.
NÝTT AR.
Gamla áriS er búið a5 kveðja. Það er fariS og kemur
aldrei aftur.
Hvyrnig kvaddi þaö ? Tókuö þiö eftir því?
Þaö kalláði ekki hátt til okkar, þegar það kvaddi. En það
leit til okkar um leið og þaS fór út. Og ef við höfum tekiS
eftir augnaráði þess Þá, gleymum viö því ekki undir eins.
AnnaSh'vort hefur sorg talaS út úr augnaráöinu eSa blí'öu-bros.
Sorg, ef við vorum vond við gamla árið. BlíSu-bros, ef viS
vorum góS viö það.
Blvernig vorum við þá við það ?---------
En svo er nýárið komið — nýbúiS aö heilsa upp á okkur.
Það er nýr gestur. ViS höfum aldrei séð hann fyrr. Og
þegar við virðum nýja gestinn fyrir okkur, þá kemur okkur til
hugar: Hvernig gestúr skyldi hann þá vetöa ? Hvernig
slcyldi hann verða viö okkurf
En er til nokkurs að spyrja nokkurn að því? Þekkir
nokkur hann?
Enginn hefur séS hann til þess aS kynnast hoinum nokkuö.
Hann er öllum jafn-ókunnugur.
Þáð er einkennilegur gestur—þetta. Það líka er ein-
lciennilegt við hann, að hann kemur inn til okkar án þess aS
við bjóöum honum þaö, oig tekur sér sæti og sest aö hjá okkur
án þess við bjóSum honum þaS.