Lífið - 01.01.1936, Blaðsíða 40

36
LÍFIÐ
Eins og getið er um hér að framan, lifa nú um
34 % landsmanna af landbúnaði, en 16 % af iðnaði.
Þó er ekki nema brot af þeim iðnvörum, sem við not-
um, unnið af íslenskum mönnum. Þótt við hækkuð-
um hlutfallstölu iðnaðarins upp í 34 % myndi fara
fjarri því, að við ynnum allar okkar iðnaðarvörur
sjálfir.
Framleiðsla hrávörunnar er þverrandi atvinnu-
vegur hjá öllum menningarþjóðum.
Iðnaður er vaxandi atvinnuvegur hjá öllum menn-
ingarþjóðum.
Besta bjargrá'ðið.
Með þverrandi markaði fyrir framleiðsluvörur
landbúnaðar og sjávarútvegs steðja tvær stórhætt-
ur að þjóðinni: Vaxandi atvinnuleysi í landinu og
skortur á gjaldeyri til kaupa á aðfluttum vörum.
Þessum tveimur hættum verður þjóðin að mæta
með opnum augum. Það er óráð, en ekki úrræði, að
jafna muninn með lántökum. Það er ekkert vit í því
að líta á þessar breytingar á ástandinu sem stundar-
fyrirbrigði. Þær eru aðeins vísir að stórfeldri bylt-
ingu, sem skapar varanlegt ástand í óhag þeirri bú-
skaparstefnu, sem við höfum fylgt undanfarna ára-
tugi.
Sjálfsagðasta ráðið við atvinnuskorti er það, að
landsmenn hætti að kaupa vinnu af útlendingum. Sú
vinna er falin í iðnvörum, sem við kaupum frá út-
löndum. Þær iðnvörur getum við framleitt sjálfir,
— ekki nándarnærri allar að vísu, síst fyrst í stað,
en þar fæst þó vafalaust verkefni, sem gæti gefið