Lífið - 01.01.1936, Blaðsíða 73

lífið
69
Veikin hefir rénað í landinu og dánartalan lækkað.
Eru sem stendur allar horfur á, að hún geti orðið
upprætt til fulls. Að því ætti að stefna, og verja
síðan landið gegn nýrri aðfluttri öldu.
3. Barnaveiki. (Hálsbólga, soghósti).
4. Blóðsótt (blóðkreppa, kreppusótt).
Þessi sótt var á fyrri öldum alvarleg sótt og talin
að standa í sambandi við hungur og óáran, og þá
þegar landlæg hér. En 1897 er hún talin komin til
Austurlands með Norðmönnum og Færeyingum,
síðan er unnt að fylgja veikinni; nokkur ár í röð
verður hennar lítið vart, 1925 tvö tilfelli, en svo
koma aftur nokkur ár í röð með ekki svo fáum til-
fellum. 1932 er sjúkratalan 780, og þá dánir 4. —
Erlendis er hún að verða fátíð; þar eru taldar 2
tegundir af henni, og hefir rannsókn sýnt, að sú,
sem hér gengur er af vægari stofninum.
5. Barnsfararsótt.
Af barnsfararsótt sýkjast að meðaltali 12 konur
á ári, og af þeim deyja 3. Þessar tölur eru smá-
lækkandi.
6. Gigtsótt. (Liðagigt).
Af gigtsótt eru 155 tilfelli á ári að meðaltali síð-
ustu 10 árin. Hafa 5 dáið úr henni. Veikin virðist
vera nokkuð jöfn ár frá ári, og verður það senni-
lega áfram.
7. Taugaveiki (Landfarsótt).
Sjúkratalan hefir verið um 60 á ári, en fer nú
minnkandi.