Lífið - 01.09.1936, Side 34

192
LIFIÐ
liti til þrens: Fyrsta: Til öryggis því, að ekki sé
settur meiri þungi á bifreiðina en verksmiðjan gef-
ur upp að hún geti flutt. Það er með bifreið eins
og t. d. með hest, það er ákveðinn þungi sem hesti
er ætlaS að draga eða bera, hvert stykki í vélinni
er reiknað út að þola ákveðinn burðarþunga. Af
því leiðir aftur það, að því meira sem á hana er
sett fram yfir það, sem henni er ætlað að bera,
því meiri hætta er á að eitthvað bili, og því minna
öryggi er fyrir farþegana að komast leiðar sinnar.
— Annað: Öllum ætti að vera það ljóst, að fólk,
sem ferðast með leigubifreiðum, er trygt fyrir slys-
um, en eg hefi orðið þess mörgum sinnum var, að
fólk alment hefir ekki hugmynd um, að svo sé.
Bifreið, sem má hafa 18 farþega, er trygð fyrir 30
þúsundum. Yrði nú slys á þessari bifreið, þannig að
allir farþeganna slösuðust, yrði þessari upphæð
deilt niður á þá eftir því hvað hver einstakur far-
þegi hefði beðið mikið tjón við slysið. En ef í bif-
reiðinni hefðu verið 2, 4 eða 6 farþegum fleira en
hún mátti hafa, kemur því minna í hlut hvers eins
sem slasast. — Þriðja: Farþegafjöldinn er ákveð-
inn með tilliti til þess, að ekki sé setið svo þröngt,
að til stór-óþæginda sé fyrir alla aðila.
Þá er í þessum lögum bannað að hafa nema einn
farþega í sæti hjá bifreiðarstjóra. Þó eru til bif-
reiðar, sem eru það breiðar, að þeim er leyft að
hafa tvo farþega í sæti hjá bifreiðarstjóra. En hér
verður talað aðeins um þær bifreiðar, sem ekki
mega hafa nema einn farþega hjá ökumanni. Nú
«r það mjög algengt út um land að bifreiðastjórar