Lífið - 01.09.1936, Blaðsíða 45

LIFIÐ
203
hreinleik vorrar tungu og þeim kostum, sem hon-
um fylgja, munu þeir tefla öðru fram til jafnaðar.
Á þessar tungur er auðvelt að rita um öll mannleg
efni, og sá, sem á þær að móðurmáli, á því auð-
veldara með að læra aðrar tungur, sem fleiri orð
eru sameiginleg. Og miklu fleira mætti fram færa
gegn íslenskunni í slíkum máljöfnuði, þótt hér sé
hvorki rúm né ástæða til.
Eitt má enn telja íslenskunni til gildis, þótt ekki
sé það beinlínis kostur á málinu sjálfu. Aðalafrek
þessarar þjóðar á síðari öldum er að hafa varð-
veitt órofið samhengið í tungu sinni og bókment-
um. Fyrir því eiga íslendingar beinan aðgang að
miklu eldri bókmentum en nokkur önnur ger-
mönsk þjóð, og hafa getað gert greiðari braut ann-
ara þjóða til skilnings á fornum ritum og fornri
hugsun. Á þessum grundvelli er reist menning vor
heima fyrir og álit vort út á við. Það má því kalla
bæði metnaðarmál og nytsemdar að geyma þessa
samhengis áfram, en það verður ekki gert nema
með því að halda málinu hreinu. Undir eins og vér
í málfari voru fjarlægjumst fornöldina, bresta skil-
yrðin til að skilja hana. Vér megum og muna, að
tungan er oss hlutfallslega enn meira virði en
öðrum þjóðum. — Þær eiga fornar byggingar,
listaverk, rúnasteina og bautasteina, gripi hvers
konar og mannvirki. ísland lítur út eins og ný-
lenda, sem bygð hefir verið ein 50 ár, og verkin
mannanna bæði fá og þó af vanefnum ger. Tung-
an ein tengir oss við fortíðina. Hún er einasta
fornleif vor, hennar list vor einasta þjóðlist. Að