Sameiningin - 01.02.1930, Blaðsíða 18

48
fyrir siÖbótar hátiÖina talað á fundi þessara sömu manna um
Lúther og siðbótina. Mér hefir ekki oft liðið jafn vel og þá,
þegar ég hefi flutt erindi.
Jólin sjálf voru okkur sérstaklega ánægjuleg og hátíðleg,
þótt við værum í annari heimsálfu með þjóð, sem ekki sér til
sólar hjá enn, Jesú Krists “réttlætissólarinnar, sem upp er runn-
in með græðslu undir vængjum sínum” þMal. 4, 2) til handa
öllum þjóðum, jafnvel þó hún kalli land sitt land hinnar upp-
rennandi sólar og hafi “opnað sálar alla glugga” fyrir “sól”
vestrænnar menningar. Þegar ég sagði að sæi ekki til sólar
hjá henni ikristilega, þá á ég við hana sem þjóð, þótt víSa rofi
til sólar hjá henni og sólblettir sjáist hér og hvar þar sem Jesús
Kristur fær að lýsa. Það er ánægjuefni að hugsa um það og
mega trúa því að þeirn fjölgi smám saman og þeir færist út
og landnám aukist hér til handa konungi mannanna.
ViS nutum jólanna aðallega með börnunum okkar. Þau
höfðu, jólin áður, fundið sárast til fjarvistarinnar hér frá heima-
högum með ástmennum og vinum. En nú voru jólin sem
heima, þótt margan vantaði í hópinn. Jólahald okkar var aðal-
lega heima jólanóttina, við jólatré, raflýst og prýtt. Að lok-
inni guðræknisstund gengum við öll, eins og siður var heima
hjá okkur, kringum jólatréð og sungum öll norsk jólavers, sem
konan mín hafði kent börnum okkar að syngja heimá og nú
þeim litlu hér, svq og “Heims um iból” og “ komum, og fögn-
um,” er sungið hefir verið nokkurn tíma í Selkirk, þegar kveikt
hefir verið á jólatrénu. Að því búnu var jólagjöfunum útbýtt.
sem hlaðið hafði verið kringum tréð og voru bæði heimagjafir
og gjafir að heiman frá ástmennum og nokkru af vinafólki.
Hafði Lína falið böglana um leið og pósturinn kom með þá dag-
ana á undan og enginn annar vissi neitt um fyr en nú. Sá
sem les, getur getið sér til um það, hvernig á hafi staðið meðan
á útlbýtingum stóð og hvort heyrst hafi nokkuð til barnanna
meðan þau voru að opna bögla sína, og á eftir! En þegar þau
voru háttuð og komin í ró, ætluðum við, hin eldri, að lesa jóla-
kveðjurnar, sem okkur hafði borist, en þá komu gestir, nokkrir
vinir Línu og Octavíusar, með jólakveðjur og blóm.
Er mikið um blómagjafir hér og sumar mjög einkenni-
legar—hájapanskar. Eru Japanar listfengnir rnjög og ekki
sízt á að útbúa blóm. Líklega standa engir þeim jafnfætis
hvað það snertir. Eg get ekki stilt mig um að minnast tveggja
blómagjafanna. Var hvor um sig ismálíking af hluta prýðigarðs
hjá jai[DÖnsku ríkismannshúsi. Hér sést ofurlítil hæð með
furutré. Önnur með pfommutré. Skemtiflötur borinn hvít-