Sameiningin - 01.02.1930, Blaðsíða 31

61
Djáknanefnd endurkosin: Miss Helga Ólafsson, Mrs. S. Hjörleifsson,
Mrs. Guöný Walterson, Mrs. Sigurbj. Sigurösson, Miss Sólveig
Hálfdánarson.
Geysis söfnuöur hélt ársfund sinn eftir messu á sunnudaginn 2.
febrúar. Var fundurinn vel sóttur. Skýrslur og reikningar báru
þaö meö sér aS árið hafði verið sigurríkt og að vel hafði verið starf-
að. Þann 9. júní síðastliðinn var hin nýja og unaðslega kirkja
safnaðarins vígð, að viðstöddu miklu fjölmenni. Mun sá dagur sein-
gleymdur mörgum, svo yndislegur var íhann, svo langþráður þeim,
sem að þeim málum hafa starfað. Enn er nokkuð stór upþhæð ó-
greidd af kóstnaði við kirkjubygginguna; en með góðu fylgi og
ljúfri samvinnu mun Iþað farsællega leitt til sigurs. Safn-
aðarnefndin var endurkosin, er hún sem hér segir: Jón Páls-
son, Jónas G. Skúlason, Valdimar Sigvaldason, F. P. Sigurðsson,
Vilhelm Pálsson. Djáknanefnd: Miss Eilja Guttormsson, Miss Anna
Sigurðsson, Mr. F. V. Friðriksson, Miss G. Jónasson, Mr. Kristjón
Sigurðsson.
Fjársöfnun til trúboðs
Þess er þörf að minnast að fjársöfnun til heimatrúboðsstarfs
Kirkjufélagsins á þessu fjánhagsári hefir ekki enn þá náð takmark-
inu. Framkvæmdanefndin hefir farið fram á að $1200 yrðu lagðir
til þessa starfs á árinu. Með minna er ekki hægt að komast af til
að framfylgja ráðstöfunum síðasta kirkjuþings. Eru það þvi bróð-
urelg tilmæli til safnaða, einstaklinga og félaga innan safnaðanna
að koma þessu máli til liðs sem fyrst. Undanfarin ár hefir það
gengið mjög vel að fá styrk til þessarar starfsemi. Gætum þess
að ekki verði afturför á þessu ári.
Svo er heiðingjatrúboðið. Er því gert jafn hátt undir höfði
og hinum fyrnefnda lið; trúboðsstarfsins. Til þess er leitast við að
safna sömu fjárupphæð eða $1200. Fer sú fjársöfnun nú í hönd.
Um er að gera að sú hugsun komist hvergi að, að þessi mál þurfi
einungis á fjárhagsstyrk að halda. Sú kristilega hugsjón, sem þau
hvíla á, þarf fyrst og fremst að vera oss kær. Hana þarf að glæða
í tíma og ótíma. Hún þarf að vera þáttur í öllum boðskap kirkj-
unnar. Með því móti vaknar og helzt við áhugi og með áhuga
er vandirin leystur hvað snertir fjárhagslegan styrk. Engum dett-
ur víst í hug að ekki séu til 1200 rnanns innan Kirkjufélags vors
sem gætu gefið sinn dollarinn hver til heimatrú'boðs og heiðingja-
trúboðs, hvers fyrir sig. Er á þetta bent einungis til þess að vekja
athygli á því, sem annars er augljóst, að alrnenn hluttaka í starfs-
málurn kirkjunnar er sú úrlausn, sem sífelt þarf að stefna að. Ef
nú allir sem þetta lesa, láta sig málið varða og leggja til þess sinn