Sameiningin - 01.02.1930, Blaðsíða 21

51
sinn og frelsara Jesúm Krist. Foreldrarnir voru trúboðshjón-
unurn mjög þakklát fyrir komuna, og ég trúi því, að þeir, sem
lesa, verði þeim líka þakiklátir og gleðjist með veika drengnum
og gleðjist einng út af því, að trúboðshjónunum veittist náð
til þess að flytja ungri sál jólafögnuðinn, og sömuleiðis geisla
af honum til foreldra hans. 1 þessu samtoandi vil ég geta þess,
sem er einn þáttur i trúboðsstarfi þeirra, að Octavíus sendi á
jólunum 500 japönskum mönnum víðsvegar i landinu á spjöldum
Ijósgeisla Guðs orðs sem jólakveðju. Mér er næst að halda,
eftir því sem ég hefi getað komist næst, að enginn trúboðanna
eigi hægra með að ikomast í kynni við fólk en hann og ná tiltrú
þeirra. Það er vani hans, ef hann nær tali af einhverjum, sem
hann hefir ekki hitt fyr, að skifta nafnspjaldi við hann, og slkrifa
honum svo ef hann er japanskur. Með þessu móti nær hann
viðkynning viS svo marga og fær þannig tækifæri til að beita
áhrifum sinurn við þá. Þetta skýrir hinar mörgu jólakveðjur.
En guð einn veit inn í hvað margar sálir jólageisli hefir komist
og hver arðurinn verður. Okkar er að sá; hans að gefa óvöxt-
inn.
Eg endurtek: Að vera glaður og gleðja vegna jólagjafar-
innar miklu er að halda jól ekki aðeins jóladaginn, heldur hvern
dag. Eg bæti viS: Að gleðja eykur gleði hvers manns.
Svo vil ég sépyrja þig, sem þetta lest: Heldur þú ekki að
jólagleði þín og hversdagsgleöi myndi aukast, ef þú ynnir sem
bezt að því að gleðja og þá styðja að því, að trúboðar þínir
fái að flytja sem mest af sönnum fögnuði inn i sálir hér—fögn-
uðinn, sem enginn tekur frá oss? Eg er í engum vafa um það.
Við gleðjumst, þegar við erum glödd. Við gleðjumst líka þegar
við gleðjum aðra.
Svo vil ég enda þennan pistil með því að minnast þess, aS
nú hefi ég lifað 73 jól, en á engum jólum dreymdi mig fyrir því,
að hin 73. jól myndum við hald'a í Japan.En það varð þó. Og
Guði sé lof fyrir það og fyrir öll jólin.
Kobe, Japan, 24. jan., 1930.