Sameiningin - 01.02.1930, Blaðsíða 25

Oí)
landlýsingu af eilífðarströndinni, og er þvi saklaust a'Ö leyfa
auga trúarinnar, auga skáldsins, aÖ mála þær myndir af fyrir-
heitna landinu sem 'bezt samþýðast kristilegri lotningu og trú;
en mergurinn málsins er sá, a8 vér erum allir ferÖamenn, vér
eigum hér ekki verulegan samastað, en eigurn að hafa himneskt
stefnumiS.
A þeirri sjóferS getum vér tæpast átt von, aS hafflöturinn
verði ávalt eins og spegill. Vér verðum liklega allir aS búast
viS meira eSa minna hafróti. Skýrt ætti því aS vera fyrir hug-
skotssjónum vor allra, aS þörf er á góSu skipi i gegnum brim
stranda og boSa úthafs ef vér eigum aS ná farsælli lendingu
á landinu góða. GuSi sé lof, að enginn þarf aS vera illa staddur
í þessu efni.
“Þótt boSar skelli á bátinn þinn,
ei byljótt hræSstu él,
því stendur sá viS stjórnvölinn,
er stýrir öllu vel;
og yfir kalda dauSans dröfn
frá djúpi hörmungar
hann leiSir þig í lífsins höfn
á landi sælunnar.”
LifiS er sjóferð. Jesús Kristur býSur öllum far í skipi
kirkju sinnar og sjálfur er hann meÖ oss til daganna enda.
Ungi vinur, eldri vinur, má ég benda þér á hin yndislegu
hvatningarorS islenzka sálmaskáldsins:
“Haf Guðs orS fyrir leiSarstein í stafni
og stýrSu siSan beint í Jesú nafni
á himins hlið.”
MOLAR
Er nokkurt rúm i hjarta þínu fyrir Jesúm Krist? Er þaS
ekki fullt af öSru?
Eins og sólargeisli sameinast sofandi lífinu í frækorninu og
gjörir þaS aS jurt, eins sameinast GuS og maSur í Jesú Kristi.
Eitt er þaS tungumál, sem allir menn, af öllum þjóöum
heimsins skilja: tungumál kærleikans.
Til eru tveir flokkar prédikara, þeir sem prédika af því aS
þeir mega til aS segja eitthvaS og þeir sem prédilca af þvi aÖ
þeir hafa eitthvaS til aS segja.