Sameiningin

Árgangur

Sameiningin - 01.01.1925, Blaðsíða 18

Sameiningin - 01.01.1925, Blaðsíða 18
12 hans í högum mannanna yfirleitt, og i högum Páls sérstaklega. Guö haföi útvaliö hann þegar frá fæöingu til sérstajks hlutverks. “Guöi þóknaöist aö opinibera son sinn í mér, til þess aS eg boðaöi hann meðal heiöingjanna.” Þaö var GuS, sem leiddi hann dag frá degi; Guö, sem talaöi viö ihann, ýmist í vitrunum, eSa í viðburöum og atvikum lífsins, eöa í tilfinningum og hugboöi. Þaö var Guö, sem “verkaði í honum bæöi að vilja og að: framkvæma, sér til vel- þóknunar.” Páll sá Guö alstaðar. Hann er gjafarinn mikli. “Hann gefur öllum líf og anda og -alla hluti.” Hann stjórnar mönnunum. Þjóöirnar heyra honum til, þær eru háðar tilgangi hans og ráö- stöfunum, “Hann lét út frá einum sérhverja þjóö manna byggja alt yfirborö jarðarinnar, er hann haföi ákveðið fyrirsetta tíma og takmörk bólstaða þeirra. — Hann er eigi langt frá hverjum og ein- um af oss.” Hann er sifelt að opinbera mönnunum sjálfan sig, í spá- mönnum Hebrea, í skáldum Grikkja, í frjósömum árstíöum, i öllum gangi hinnar sýnilegu tilveru. Og í fylling tímans opinberaði hann mönnunum sjálfan sig í syninum, Jesú Kristi. Upptökin eru hjá Guði, í allri umgengni hans viö mennina. Hann kallar. Hann útheilir anda sínum í mannshjörtun. Hann laðar mennina til bænar. Hann hjálpar mönnunum til að losast við synd- ina. Guð leggur fram hina nauðsynlegu syndafórn. “Kristur er fyrir oss dáinn, á meöan vér enn vorum í syndum vorum.” Guð tekur sér bústað í hjartanu. “Andi hans vitnar með vorum anda, að vér erum Guös börn.” Það eij Kristur, Sem er “von dýröarinn- ar.” Alt í eigu vorri er gjöf frá Guði. Náð og! friður og kraftur og kærleikur, alt er frá honum. Traust Páls er á Guði einum. Von sína setur hann til Guös. Umboð sitt hefir hann þegið af Guöi. Guðsvitundin er eins og sterkur undirstraumur í sálarlífi Páls. Alt af verður straumþungans vart, undir niöri, jafnvel þegar hann sést ekki. Páll er röksemdamaður mikill, en hann hikar ekki við að sleppa frá sér rökfærslunni, hvenær sem er, til að lofsyngja Guöi. “Hvílíkt djúp ríkdóms, speki og þekkingar Guðs! Hversu órannsak- andi dómar hans og órekjandi vegir hans. Því að frá honum og fyrir hann og til hans eru allir hlutir. Honum sé dýrð um aldir alda!” “En ’konungi aldanna, ókrenkilegum, ósýnilegum, einum Guöi, sé heiður og dýrð um aldir alda. Amen.” Af því að Páll er trúaður maður, þá hefir hann yndi af að biðja. Hann er sífelt á tali við Guð. Einhver skýrasti drátturinn í andlegum svip hans, er bænræknin. Enginn getur rent svo augum yfir nýja testamentið, að hann ekki veiti því eftirtekt, hversu afar mikilvægur þáttur bænin er í lifi postulans. Út af því atriöi hafa engar deilur risið. Það er einn af þeim hlutum, sem ekki er hægt að kaffæra: Páll var maður bænrækinn. Mikið hefir verið,gjört úr ýmsu því, sem sagt er að Páls bréfum og* Postulasögunni beri á milli, mótsögnum i tímatali og lýsingum atburða; en í 'karaktér mannsins, sem skrifaði Páls-bréfin, og söguhetjurnar, sem Lúkas

x

Sameiningin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sameiningin
https://timarit.is/publication/673

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.