Sameiningin - 01.04.1925, Blaðsíða 18

112
Og jafnvel þó kirkjan sé ófullkomin í flestum greinum og
varla þess heilaga heitis veröug, sem hún ber, þá hefir hún þó
ekki meÖ öllu rnist af köllun sinni, svo lengi sem sanngjarnir
vantrúarmenn kannast viö þaÖ, aÖ hún sé i rauninni öflugasta
tækiÖ til siövöndunar, sem heimurinn hafi no'kkurn tíma þekt.
Annað geta kristnir menn lagt á minnið í þessu sambandi
og látið sér að kenningu verða. Ef að trúarsnauöir menn hafa
fundið andlegan gróða í því að vera kirkjuræknir og ötulir í
kristilegu starfi, hvaöa afsökun getur þá sá maður haft, sem
hiklaust játar kristna trú, en er þó stopull í tíðasókn og allri
guðrækni og gengur aö verki köllunar sinnar meö hangandi
hendi? Hér er maður með trú svo lítilli, að honum finst hún
engin vera, og þó er hann hollari kirkju og kristindómi, heldur
en margur, sem meiru játar. Munum það, að trúmenskan hefir
sín fyrirheit, ekki síður en trúin sjálf. — “Yfir litlu varst þú
trúr; yfir mikið mun eg setja þig; gakk inn til fagnaðar herra
þíns!”
G. G.
-------o------
Kirkjan stendur.
Eftir Prederick Lynch.
Mér finst hún í meira lagi íhugunarverð, fyrirspurnin, sem
nýlega var gjörð í Congress Bandaríkjanna, um afstööu þing-
heims gagnvart kristinni kirkju. Þætti mér gaman að vita,
hvort lesendunum hefir ekki fundist eins mikið til um niöur-
stöðuna, eins og mér. Árangurinn kom víst nokkuð flatt upp
á mig. Níutiu af hundraöi congress-mdjma. og senatom, eru
meölimir í kristnum söfnuðum. Hér um bil allar stærri kirkju-
deildirnar eiga þar góðan hóp þingmanna, þó Meþódistar og
Baptistar séu mannflestir, eins og eðlilegt er. Kaþólskir þing-
menn eru fremur fáir enn þá, þótt sú kirkja sé afar fjölmenn
í landinu. Gyðingar eiga þar varla nokkurn mann, og mun
orsökin vera sú, að þeir halda sér í þéttum 'hópi, lang flestir, í
New York-borg.
Niöurstaða þessi vakti hjá mér nokkra umhugsun. Eg
hygg, að þingheimurinn þar í Washington sé dágott sýnishorn
mentalýðsins í Ameríku. Þingmennirnir eru flestir annað hvort
business-menn eða .lögfræöingar; tíningur af blaðamönnum inn-
an um, og fáeinir bændur. Mun því óhætt að fullyrða, aö ef níu-
tíu af hundraði þingheimsins sé kirkjumenn, þá muni níutíu