Sameiningin - 01.04.1925, Blaðsíða 7

101
En megum viÖ ekki líka vona þaÖ, að komin séu sumarmál
í andlegu lífi og öllu félagslífi? Er ekki óvildar-veturinn kaldi
liðinn? Er ekki aö leysa og vora i sálum mannanna? Hvaða
gagn væri okkur af sumri úti, ef kalt er inni?
Gef þú, góði Guð, sálum barna þinna hlýtt og blessað
sumar. B. B. J.
Það veröur ekki ofsögum sagt af hreyfingunni, sem nú er
nærri því alls staðar í kirkjunni — og ekki sízt lútersku kirkj-
unni í þá átt, að koma á samkomulagi og sameining. Svo
langt gengur, að maður getur naumast fylgst með þeim tíðind-
um, hvernig sem maður reynir að lesa og lesa. Óefað er hreyf-
ing þessi eftirtektarverðasti atburðurinn í samtíðar-sögu kirkj-
unnar alment. Þeir viðburðir gerast nú árlega, sem fyrir
nokkrum árum hefði talist til kraftaverka. Hvort sem manni
geðjast vel eða illa að hreyfingunni, verður að taka hana til
greina. Ekki er það vandalaust, að skapa sjálfum sér . sjálf-
stæða skoðun á þessu máli, svo margt sem til er fært með1 og
mót af mætum mönnum, og mikil þekking útheimtist til þess
að geta dæmt um það með sanngirni.
Það lítur svo út nú, að þessi hreyfing ætli sér ekki að
ganga fram hjá okþur íslendingum. Það er farið að ræða um
þaS á mannfundum og rita um það í dagblöðum, að allir ís-
lenzkir kirkjumenn í landi hér ættu aS koma sér fyrir undir
sama þaki.
Einingar-hugsjónin kristilega er svo hugnæm, aS manni
getur ekki annað en þótt vænt um sérhverja einlæga viðleitni í
þá átt.
En er um þetta ræðir, koma svo mörg atriði til greina, að
varlega verður að fara.
ASal-atriði málsins er ekki þaS, aS allir menn búi undir
sama kirkju-þaki, heldur það, að undir 'hvaða þaki, sem menn
búa, þá séu menn sameinaðir í anda, — anda Krists. Á und-
an allri sameining verður að ganga einlæg velvild milli manna
og sameiginleg löngun til þess eins, að efla Guðs ríki hver hjá
öSrum.