Sameiningin - 01.09.1925, Side 19

273
manna um trúaíhrögB, sem eru í þeim efnum algjörir eivitar
fagnosticsj.
Eftir stutt samtal spurði eg hann: “Er þér ljóst, ai5 alt, sem
þú hefir sagt, eru neitanir? Þú hefir elcki sagt eitt orÖ, sem
bendir til þess, hvaB þú i nokkru efni aðhyllist. Þér verSur aÖ
vera ljóst, aö tómar neitanir koma manni ekkert áleiöis. Ef þú
ekki 'breytir til, getur þú aldrei 'komist a<5 neinni niðurstöBu.
Neitanir rífa einungis niBur, og geta. leitt til þess, aÖ maÖur
ekki geti átt neina jákvæða isannfæring. En þaB þarf þér aB
vera ljóst, aB ekki neitun, heldur sannfæring fyrir því hvað s'é
vert að byggja upp, leiðir til þess, að lif manns hafi verulegt
gildi.”
Þetta kom hinum unga manni á óvart. Hann kannaðist við,
að hann hefSi ekki áttað sig á þessu. Hann hafði gengist fyrir
því, aB það sýndi vitsmunalega yfirburði, að temja sér að vera
neitandi og í óvissu í öllum efnum. Eg benti honum á, að auð-
velt væri að setja út á, en að heimurinn þarf á mönnum aB halda,
sem byggja upp, og að fyrir þeirra atgjörðir verður öli veruleg
framför. Iiinn ungi maður hafBi tamið sér að lifa í andrúms-
lofti óánægjunnar, og gat ekki eignast festu í neinu vegna af-
stöSu sinnar.
Hann kannaSist við, að hann hefði aldrei lesið guðspjöllin
með opnum huga fyrir boBskap þeirra. Hann hafði aldrei gef-
ið Kristi tækifæri til þess að ná til sín sjálfs með persónulegum
áhrifum. Hann kannaðist við, að eftir hvaða réttmætum mæli-
kvarða sem væri, yrði að kannast við, að Jesús Kristur væri
heimsins mesti sérfræðingur í trúarlegum efnum, og að ein-
lægur maður, er leitar sannleikans, verður að gefa honum á-
heyrn.
Eg lagði áherzlu á það, aS lífið er fólgið að svo miklu leyti
i persónu-sambandi milli mannanna hvors til annars, eða milli
mannsins og Guðs. Og eg lagði enn fremur áherzlu á það, að
reynsla hinna. beztu manna og kvenna gegnum aldir kristninnar,
réttlætti þá staðhæfingu, að persónulg afstaða manna af Jesú
Kristi ákveður fremur öllu öðru rétta afstöðu af meðbræðrum
sinum og gagnvart Guði.
Hann lofaðist til að lesa guðspjöllin með þetta á huga. Eg
benti honum á einkunnarorB til leiðibeiningar, er h'ann væri
að leita fyrir sér aB ákveðnari afstöðu í lífinu. Þau> voru: Leyf
Ijósinu inn. Leyf öllu Ijósinu inn. Leyf Ijósinu alla leið.
Nokkrum vikum siðar skrifaði hann mér, að sér væri að
fara fram í því að temja sér að rífa ekki einungis niður, heldur