Sameiningin - 01.03.1909, Side 25

21
af ávarpinu til ræningjans, sem iðraöist, er 40. sálmrinn. Rétt-
ara er aö líkindum að telja þaS annaö krossoröiö, en hitt, hið
tvöfalda, þriöja orðiö. Og svo mun af flestum taliö á vorrij
tíö, þótt sumir haldi enn gamla skilningnum.
!Þetta hvorttveggja þarf aS benda unglingum á, þegar verið
er ah kenna þeim aö nota sér Passíusálmana.
„Norörland“, sem Sigurör læknir Hjörleifsson, bróöir Kin-
ars H., heldr úti frá Akreyri, flytr greinar nokkrar frá náunga
einum, er kallar sig „leikmann", móti ritstjóra „Sam.“ og þeim
Öörum, sem í blaöi þessu eöa annarstaöar hafa látiö til sín heyra
á móti nýmælastefnu séra Friðriks J. Bergmanns í trúarefnum.
Sérstaklega er þar ráðist á séra Hans B. Thorgrímsen, séra
Kristinn K. Ólafsson, séra Jóhann Bjarnason og hr. Hjört J.
Leó fyrir framkomu þeirra í trúardeilu-málinu.*J Allir eiga
þeir aö hafa veriö látnir rita þaö, er eftir þá liggr opinberlega
nm þaö mál. Ritst. ,,Sam.“ á að hafa sent þá út af örkinni,
því dylgjur eru um þaö, aö hann hafi ekki nema viö liðsmun
mikinn þoraö aö ganga út í bardaga við talsmann nýju guðfrœð-
innar hér. Meö berum orðum er sagt, að séra Jón Bjarnason
hafi ekki þolað, aö séra Friðrik Bergmann væri talinn honum
snjallari rithöfundr, og það á aö vera orsökin til trúmála-ágrein-
ingsins, sem nú stendr yfir í hinu lúterska kirkjufélagi Vestr-
íslendinga. Sama brigzli í vorn garð hefir áðr verið haldið á
lofti útá íslandi í þeirri átt, en enginn hefir haft hreinskilni eöa
hugrekki til að segja þaö nema úr skúmaskoti. Hinn nafnlausi,
er skammargreinir þær ritar, sem nú er um að rœða, staðhœfir
það og, að séra Friðrik Bergmann hafi verið „bolað“ frá ‘Alda-
mótum’ og annar miðr hœfr tekinn í staðinn." Sú frétt hafði
áðr birzt í einhverju islenzku blaði, að séra F. heföi hér um árið
sökum frjálslyndis hans verið flœrndr frá ritstjórn ‘Aldamóta’.
Rakalaus ósannindi voru þaö, eins og allir hinir vita, sem að
tímariti því stóöu Jprestarnir hinir allir í kirkjufélaginu, sem þá
voruj. En nú eru ósannindi þessi endrtekin, svo sem viðr-
kenndr og alkunnr sannleikr væri, með þeirri viðbót, að annar
maðr ý„annar miðr hœfr“J hafi verið gjörðr að ritst. ‘Alda-
móta’ i staöinn fyrir séra F. Sannleikrinn er sá, að séra F. J.
B. var ófáanlegr til að hafa ritstjórn ‘Aldamóta’ á hendi fram-
*) Á líkan hátt var nokkru fyrr í ‘ísafold’ ráðizt á séra
Björn B. Jónsson og fleiri af einhverjum dularklæddum, sem ef
til vill hefir verið önnur útgáfa af sama manni.