Faxi - 01.12.1972, Síða 3

Desember-blað
10
XXXII. ÁR. 1972
lllllll@lllíllllllll@llllllllilll@llllllll]|||@llllllllllll@lll!lllllll|[lllllllllllll@llllllllllll@lllllllllllHIIIIIIIIII@ll!lllllllll@lllllllllllill
1 . , , . n
m
a

m

Sr. Guðmundur Guðmundsson
Heilög eftirvænting
V ér Islendingar vorum á liðnum óldum mjög
fátæk þjóð, lifðum við skort og harðrétti í marg-
víslegum myndum og gátum sára lítið veitt oss
af þessa heims gæðum. Þar við hœttist hin harða
og óblíða veðrátta vors kæra lands. Hallœri,
drepsóttir og náttúruhamfarir lógðust á eitt um
að mergsjúga vora fámennu og fátæku f>jóð. Vér
höfðum oft og tíðum í sdnnleika ástœðu til að
vera uggandi og kv'iðin um framtíð vora. Þao
var ekki s'izt hinn langi og kaldi vetur með harð-
indum s'mum og jarðbónnum, sem olli kvíðá og
áhyggjum mörgum [)eim, sem nauman forða
áttu handa mönnum og skepnum. En mitt í
myrkri og kulda hins langa, íslenzka vetrar og
mitt i áhyggjum og kvíða þeirra, sem hann
urðu að þreyja, birtist mikið og skœrt Ijós, und-
ursamleg birta. Það var Ijósið og birtan frá hinni
blessuðu jólahátið, sem ávallt flutti fögnuð,
birtu og hlýju inn i lágreista og kalda torfbæ-
inn og ekki aðeins þangað inn, heldur inn i
hvers manns hjarta. Þannig hafa jólin til vor
komið um alda raðir.
En hin blessaða jólahátið hefur einnig dýrð-
legan boðskap að flytja oss. ,,Sjá, ég boða yður
mikinn fögnuð, því að yður er i dag frelsari
fæddur“. Þannig hefur jólaboðskapurinn hljóm-
að á liðnum öldum og þannig hljómar hann enn
i dag. En þessi boðskapur segir oss meira. Hann
segir oss, að þessi frelsari sé með oss alla daga,
og hann segir oss einnig, að þessi frelsari muni
að lokum leiða alla, sem honum fylgja, heim
til Ijóssins byggða i dýrð Guðs barna á himnum.
Þessara himnesku hluta bíður einnig sérhver trú-
aður maður i helgri og huggunarríkri eftirvænt-
ingu.
Norski biskupinn og rithöfundurinn Frederik
Wislöff hefur skrifað hugljúfa bók, sem hann
tileinkar aldurhniginni móður sinni. Þar likir
hann þessari eftirvæntingu við eftirvæntingu og
tilhlökkun barnsins á helgri jólahátið. Hann
segir: ,,Ég stend sem barn fyrir framan lokaða:
dyr á aðfangadagskvóld, meðan kveikt er á jóla-
trénu. Ég ,fœ að .sjá ofurlitinn geisla gegnum
skráargatið, og það eykur eftirvœntingu m'ma.
Ég hugsa um með fögnuði, hvílík dýrð muni
geisla á móti mér, þegar dyrunum verður lokið
upp. Eg veit, að senn kemur sú stund. Ljósin
verða kveikt, herbergið undirbúið, timinn er
kominn. Faðir minn mun sjálfur opna dyrna:
og bjóða mig velkominn, taka i hönd mér og
leiða mig til hinna Ijómandi Ijósa, til hinna:
geislandi dýrðar. Og þar mun ég standa umvaf-
inn kærleika, öruggur og glaður með hugnæma
hlýju heimilisins umhverfis mig“.
Þannig sér höfundurinn í dýrðarljóma heim-
komu hins trúaða manns. fá, þannig ætti ávallt
vor jarðneska jólagleði að helgast af dýrðarvon
hinnar himnesku jólagleði. A þann einn hátt
fær jólahátíðin sitt rétta innihald og gildi ;
hjörtum vorum. — Guð gefi oss öllum
GLEÐILEG JÓL.
a
m

m

m
BB
m
lllllllllllllIliilillllllllIlllilllllllHIIIIIIIIiilllHlllliililllHiilllillllSlililÍIIIIIISillilliillHIJlllillillHllllliilllliHllllilllllliHillillillil
F A X I — 175