Faxi - 01.12.1972, Side 69

Jónsdóttir hefur áður ritað um þetta fólk
hér í bláðið.
Segir hún, að Þorgeir hafi stofnað hér
söngflokk og að ætíð hafi verið fullt hús
á skemmtunum þessum, „enda var þessi
kór Keflvíkingum til mikils yndisauka".
Fardagaárið 1912-1913 starfaði hér
„Söngfélag Keflavíkur“, því þá greiddi
félagið 15 kr. í húsaleigu til hreppsnefnd-
ar. Árið eftir greiðir svo söngfélagið
Þrestir (sennilcga úr Hafnaríirði) 3 kr.
fyrir haldna söngskemmtun. Einnig næsta
ár.
Má svo segja áð eftir þetta hafi kórar
verið starfandi meira og minna. Friðrik
sálugi Þorsteinsson stjórnaði kór hér
skömmu fyrir 1920.
Það kemur fram í fundargerð st. Von-
arinnar nr. 15, að 13. febrúar hafi Leik-
félag Keflavíkur afhent 50 kr. til stúku-
sjóðsins. Gætir hér enn sem oftar áhrifa
frá stúkunni á allt menningar- og fram-
faralíf Keflavíkur. Það verður því varla
ofmælt að segja stúkuna uppsprettu allra
menningarmála á árunum unr og eftir
aldamótin 1900.
Þetta fyrsta leikfélag hlýtur að hafa
verið búið að starfa nokkuð lengi, fyrst
það afhendir stúkunni svona háa upp-
hæð. Fimmtíu krónur var engin smá upp-
hæð á þessum tíma. Þess er reyndar get-
ið á stúkufundi 12. nóvember 1891, að
Jón Gunnarsson faktor hjá Duus hafi
neitað Reglumönnum um hús til að leika
í þennan vetur. Og þó var Jón sjálfur
einn af stofnendum st. Vonarinnar. Má
vel vera að verzlunarmálin hafi spilað
þarna inn í, þar sem annars vegar var
sjálf Duusverzlun, og hins vegar tilraunir
manna til að brjóta það veldi á bak aft-
ur, t.d. méð stofnun pöntunarfélagsins,
sem urn þetta leyti var nýstofnað.
Samkvæmt fréttum frá 1893 var leik-
ið á Rosmhvalanesi. Það þarf þó ekki
að vera að leikið hafi verið í Keflavík.
Alveg eins hefði verið leikið í Garðinum
eða Leirunni. Árin 1894-1896 eru einnig
líkur fyrir að leikið hafi verið hér syðra.
Því miður fylgir það sjaldan sögunni
hvaða leikir og hvers konar hafi verið
teknir til meðferðar. Vafalaust hafa það
verið allajafna smáþættir líkt og sýndir
voru víðar um land á þessum árum.
Aðstaðan var oft erfið. Þurfti að slá
upp einhvers konar leiksviði auk þess
sem þægindi önnur voru ekki merkileg.
Þá eru það samkomuhúsin. í dag
þættu okkur þau eflaust frekar fátækleg
og jafnvel léleg. Þó höfum við Keflvík-
ingar orðið að láta okkur lynda með
Ungó í mörg ár.
Fyrtsa samkomuhús í Keflavík var
Skothúsið svokalláða. Það byggði Skot-
félag Keflavíkur og nágrennis nálægt nú-
verandi götu út á Berg, við gatnamótin
við Grófina. Stóð því hús þetta rétt vest-
an við Áhaldahús bæjarins. Héldu skot-
félagar síðan fundi sína í þessu húsi. Ár-
ið 1 888 kaupir Jón Ólafsson, útvegsmað-
ur, húsið og lætur flytja á lóð sína, sem
nú er Vesturgata 7. Stóð húsið svolítið
innarlega í lóðinni, eða í suð-vestur frá
núverandi íbúðarhúsi er reist var um
1906. Það ár var skothúsið rifið.
Áður er getið uin góðtemplarahúsið,
sem Vonin reisti og síðar varð fiskihús
Edinborgarverzlunarinnar. Almennt gekk
það undir nafninu „Draugurinn“, þar cð
það var notað til samkomuhalds í milli-
bilsástandi því, sem skapaðist er gamli
Skjöldur brann á gamlársdag 1935, og
þangað til Ungó var tekið í notkun árið
eftir .Verður nánar sagt frá því húsi er
að Ungmennafélaginu kemur.
Árið 1905 reisir svo Reglan sitt annað
samkomuhús hér í Keflavík. Það hús var
seinna Skjöldur. Var húsið 24x12 álnir
að stærð og stóð fyrir sunnan hún Þor-
gn'ms læknis Þórðarsonar, þar sem nú er
safnáðarheimili Keflvíkinga. Var sam-
komuhúsið járnvarið timburhús, einlyft
og sneri frá norðri til suður. Á vinstri
gafli voru gluggar.
Fjórða santkoinuhúsið sem byggt var
hér, var „Báran“, sem samnefnt sjó-
mannafélag stóð fyrir. Það hús er nú við
Siðurgötu 1.
Eitt af þeim málum sem hreppsnefnd-
in nýja fékk að fást við, var niðursetn-
ing símstöðvarinnar, en þá var síminn ný
kominn til landsins, og hafði það ekki
kostað svo lítil læti, þar eð bændur voru
espaðir til Reykjavíkur til að heimta loft-
skeytin með meiru. Var þetta árið 1906.
í fundargerð hreppsnefndar frá 28.
sept. 1908 segir svo: „Rætt um hvar
setja skuli niður talsímastöðina í Kefla-
vík. Framboð höfðu kornið frá þessunv.
kaupmanni Arnbirni Ólafssyni, verzlun-
armanni Carli Axel Möller, Guðna Jóns-
syni, og verzlunarstjóra Sigurði Þ. Jóns-
syni“. Var tilboði Möllers tekið og lagði
hann til eitt herbergi í norðurenda húss
síns, sem stendur í dag við Kirkjuveg 36.
Skyldi húsaleigan vera 5 kr. á mánuði.
Kostnaður við niðursetningu talsíma-
stöðvarinnar og rekstur fyrsta fardaga-
árið var sem hér segir: „Byggingarefni í
skúr kr. 160,46. Smíði á sama kr. 43,40.
1 spýtubakki og 1 lampi kr. 6,45. 150
pottar steinolía (lítirinn á 18 aura) kr.
27,00. Kaup stöðvarstjóra IV2 mánuð
á 15 kr., kr. 112,50. Húsaleiga í 8 mán-
uði 40,00 kr. Ræsting í 8 mánuði alls
kr. 20,00. Samtals nam því kostnaður-
inn við stöðina kr. 409,81.
Upphaflega var síinstöðin í Keflavík 2.
flokks stöð, en 1913 var hún gerð að
1. flokks B stöð, og afgreiðslutíminn að
sama skapi lengdur. Tóku nágranna-
hrepparnir hver og einn á sig nokkrar
krónur aukalega við þá breytingu. Varð
það til inikilla bóta, því áður var stöðin
einungis opin fáa tíma fyrir hádegi og
lítils háttar seinni partinn. Kom þetta sér
oft afar illa fyrir viðskiptainenn. Sérstak-
lega þó á sumrin, t.d. fyrir ferðamenn.

„Skothúsið"
F A X I — 241