Faxi - 01.12.1972, Síða 47

skjótt og hún sá dvergana, breiddi 'hún
út faðminn og hrópaði — Dvergarnir
mínir. . . .
Dvergarnir litu undrandi upp, og Nix-
on varð svo hverft við, að hann rak oln-
bogann á kaf ofan í súpudisk bróður síns
og svelgdist á.
— Eh.... Hver er manneskjan?
spurði Júmbó hæversklega.
— Þekki'ð þið mig Ðkki? Ég er hún
Mjallhvít, sem bjó einu sinni meðal ykk-
ar. (Já, nú man ég þáð, Prinsessan, sem
þeir höfðu bjargað forðum, hét einmitt
Mjallhvít, svo að þetta hlaut að vera
sama manneskjan.
Dvergarnir ætluðu varla að trúa sín-
um eigin augum (Mjallhvít hafði líka
breytzt mikið öll þessi ár, sem þeir höfðu
ekki séð hana — og ekki hafði hún
fríkkað með aldrinum)., en gengu samt
brosandi til hennar og heilsuðu. Gvendur
var í þann veginn að færa henni par af
vettlingum, en Mambó hnippti í hann og
gaf honum bendingu um að hætta við
það.
— Það er naumast ég er búin að leita
að ykkur. Ég ætlaði bara aidrei að finna
húsið ykkar. En ihingað er ég komin og
ég ætla að bjóða ykkur að koma heim
með mér og vera hjá mér og manninum
mínum — alla vega yfir jólin.
Dvergarnir urðu himinlifandi og svo
fóru þeir með drottningunni, en hún átti
heima í öðru landi; stóru og fallegu.
Ðvergarnir voru í höllinni hjá Mjalihvít
yfir jólin og skemmtu sér konunglega.
Seinna kynnti hún dætur sínar sex fyrir
þeim, en þær voru nú orðnar uppkomnar
og giftar mikils metnum mönnum, nema
sú elzta, sem átti að verða drottning eftir
daga Mjallhvítar. Hún var gift bónda-
syni.
Dætrum Mjallhvítar fannst dvergarnir
svo kemmtilegir, að þær vildu endilega
að þeir ættu heima á meðal þeirra — og
þá gætu þær líka haft þá fyrir barnapíur,
ef þær þyrftu að skreppa í bíó. . . .
Dvergarnir ,sem voru mjög barngóðir,
þáðu boðið og bjuggu upp frá því í höll
Mjallhvítar og dætra hennar sex, þar til
þeir dóu allir úr dvergagigt eða einhverju.
Enginn veit nú lengur hvernig hægt er
að finna litla húsið þeirra í skóginum á
eyjunni fögru, en allir vettlingarnir voru
gefnir í Pakistansöfnunina.
Kannski hafa þeir komið áð einhverj-
um notum eftir allt saman.
Hver veit?
Þorsteinn Eggertsson
Verðlaunin eru:
MYNDAVÉL
og
LISTAVERKABÓK
Svo skemmtilega vill til, að bóðar
myndirnar (sem til verðlauna unnu)
eru eftir 1 1 óra börn í Barnaskóla
Keflavíkur, þau Sigmar Vilhelmsson
(efri mynd), og Kristínu Halldórs-
dóttur (myndin til hægri).
Jæja — loksins eru þó úrslitin róð-
in í teiknisamkeppninni okkar. Ef satt
skal segja fengum við ekki nema 34
myndir í allt — og sumar þeirra
fremur hroðvirknislega eða lítt unn-
ar. Samt var ein og ein mynd, sem
okkur fannst nothæf, og ókvóðum við
að veita tveim þeirra verðlaun.
Ég vil nota tækifærið hér með og
óska sigurvegurunum til hamingju.
þorn.
Úrslit
teiknimyndasamkeppninnar
F AX I — 219